Praca, dla większości ludzi stanowi przykrą konieczność. Aby zarobić na swoje utrzymanie, aby móc realizować swoje potrzeby, trzeba pracować. Jest to konieczność, z którą trzeba się pogodzić. Owszem są osoby, które mają komfortową sytuację i nie muszą pracować Są też osoby, dla których praca stanowi realizację ich pasji.

Te osoby moim zdaniem są najszczęśliwsze, bo nie ma nic lepszego, niż zajmować się czymś, czego nie traktuje się w kategoriach pracy. Zarabianie na czymś co jest przyjemnością, pasją jest najprzyjemniejsze. Tak jest, na przykład, z osobami, które pracują w bazach nurkowych na całym świecie. Owszem jest to zadanie odpowiedzialne, bo ma się pod opieką osoby początkujące, rozpoczynające swoja przygodę z nurkowaniem, ale to nadal jest ich pasja.

Są osoby, które przepracowały długie lata w biurowcach, w wielkich korporacjach, które cały swój czas i energię poświęcały na pracę, która je męczyła i nie dawała żadnej satysfakcji. Owszem dawała pieniądze, które początkowo wydawały się tak duże, że warte poświecenia wszystkiego. Jednak po kolejnych latach, podczas których poza krótkim, przerywanym licznymi telefonami, urlopem ich całym życiem stała się ta praca.

Zabierając czas na znajomych, na pasje i przyjemności.

Z czasem nie mieli nawet możliwości wydawania zarobionych pieniędzy. I po pewnym czasie pękało w nich coś i wyjeżdżali. Sporo takich osób można spotkać we wspomnianych bazach nurkowych na całym świecie. Inny przypadek można znaleźć w wydanej niedawno książce Tomka Michniewicza. Zabrał on przyjaciela, typowego szczura korporacyjnego na wypad do dżungli w Azji. Okazało się, że był to ten moment po którym przyjaciel już nigdy nie wrócił do swojej korporacji, wybierając życie swobodne.

Jednak nie każdy ma taką możliwość, nie każdy ma w sobie tyle odwagi, by rzucić wszytko i poszukać pracy marzeń. Często takie osoby pracują i po kilku latach są już bez przekonania do ego co robią, i bez zapału. Zmęczone i zniechęcone. Wtedy, jest ten moment, by ich szef, manager, czy inna osoba, która kieruje ich pracą, zastanowiła się co motywuje ludzi do pracy.

Co motywuje ludzi do pracy

Oczywiście, dla każdego ta motywacja jest inna, i to właśnie rola osoby, która zarządza, aby potrafiła znaleźć motywatory dla każdego pracownika. Cokolwiek by nie powiedzieć, wynagrodzenie jest chyba największym motywatorem. Poszukując pracy staramy się znaleźć taką, w której uważamy, że uda nam się zrealizować, może nawet rozwinąć swoje umiejętności.

Jednak wynagrodzenie jest tym elementem, który zawsze przykuwa naszą największą uwagę. Stara prawda mówi, że pracujemy dla pieniędzy. Początkowo zaproponowane, lub wynegocjowane wynagrodzenie wystarcza, ale z czasem wymagania rosną. Wykonując coraz to bardziej skomplikowane zadania chcemy też, aby było to odpowiednio wynagrodzone. Bardzo dobrze, jeżeli nasze wynagrodzenie stale wzrasta.

Wówczas jest przeświadczenie, że jesteśmy odpowiednio nagradzani. Jednak wystarczy, jak obecnie w całej sferze budżetowej, że na parę lat wyplata pozostanie zamrożona, a poczujemy niedosyt. W takiej sytuacji, dobry manager powinien dostrzec to, i w miarę możliwości wynagradzać szczególne zaangażowanie dodatkowymi nagrodami.
Może nie jest to w pełni dla pracownika satysfakcjonujące, ale daje mu przynajmniej przeświadczenie, że ktoś dostrzega jego starania. Daje też nadzieję, że może w końcu skończą się gorsze dni i pojawią się podwyżki. Jest to motywacja, której każdy pracownik potrzebuje.

Poza finansowymi potrzebami, każdy podejmując się pracy zawodowej, liczy na rozwój zawodowy. Po pierwszym okresie, gdy pracownik poznaje specyfikę firmy, gdy rozwija się i zdobywa niezbędną wiedzę, pojawiają się myśli o awansie.

Nie każdy może awansować, jednak budując strategię motywacyjną, sprawny zarządzający powinien stworzyć przejrzysty system awansu. System, z którego wynikałoby jasno,że jeśli spełnię określone wymogi, jeśli przepracuję na danym stanowisku odpowiednio długo, to mam szansę na awans.
Nie ma dla pracownika bardziej zniechęcającej sytuacji, niż taka, gdy widzi jak awansują młodsi, mniej zdolni zajmują wyższe stanowiska.

Zastawiając się nad kwestią co motywuje ludzi do pracy, niemożna pominąć najbanalniejszej , ale też bardzo istotnej sprawy. Zwykła pochwała. Może się wydawać, że to nikogo nie wzruszy, że pracownik liczy tylko na konkretne docenienie.
Nic bardziej błędnego. Bardzo często otwarta rozmowa, uczciwe postawienie sprawy, czy proste „dziękuje” jest bardziej motywujące dla pracownika, niż kluczenie, czy składanie obietnic bez pokrycia.

Jednak jak już wspomniałem, klucz do sprawnego i efektywnego motywowania pracowników musi być dobrany indywidualnie. A tym samym zarządzający musi znać swoich ludzi dobrze.

Nauka albo praca zawodowa to w obecnych czasach i w naszym kręgu kulturowym jedno z podstawowych zajęć każdego człowieka. Obowiązek nauki w Polsce mają dzieci i młodzież do 18 roku życia.

Po zakończonej edukacji naturalnym krokiem jest podjęcia pracy zarobkowej, ponieważ bez środków finansowych nie sposób się utrzymać, zapewnić sobie dobrego bytu – mieszkania, żywności, leków, opieki zdrowotnej – nierzadko prywatnej, odzieży, czy innych przyjemności.

Pracy poświęcamy sporo czasu w naszym życiu.

Przeciętny dzień pracy dla pracownika trwa 8 godzin, zatem jest to 1/3 całej doby. Poza pracą, nierzadko pracownicy się szkolą, chcą się rozwijać, podnosić swoje kwalifikacje, zdobywać nowe uprawnienia, aby tym samym otworzyć sobie możliwość kariery zawodowej, czy po prostu awansu lub najzwyczajniej w świecie zmiany miejsca pracy – z różnych, coraz częściej jednak ekonomicznych względów.

W związku z wchodzeniem nowego, młodszego pokolenia na rynek pracy, zmienia się także podejście do pracy, świadomość pracowników i pracodawców w zakresie swoich praw oraz obowiązków.
Młodzi pracownicy nierzadko są doskonale obeznani w tym, co im się należy, przysługuje, na co mogą liczyć czy też czego od pracodawcy wymagać.

Zdarzają się sytuacje, że dla pracodawcy taki obeznany pracownik wcale nie jest korzyścią, ponieważ zwraca on wtedy niezwykle dokładnie uwagę na wszelkie nieścisłości w funkcjonowaniu zakładu pracy. Nierzadko przeszkadzają mu pewne fakty, które załatwiane są niejako poza oficjalnym obiegiem, jak na przykład daty szkoleń (nieco przesuwane w rzeczywistości, choć formalnie w innych terminach, aby było zgodnie z prawem).

Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy są niezwykle ważne. Wielu pracodawców jest wręcz wyczulonych na ich przestrzeganie. Powszechne znane są przepisy i podstawowe obowiązki pracodawców w tym zakresie, zatem zdecydowana większość z nich dostosowuje się do nich, zapewniając określone warunki pracy osobom, które zatrudnia, w tym także dostęp do szkoleń wstępnych czy okresowych dotyczących ich stanowiska.

Umowa o pracę jest dzisiaj bodaj najbardziej pożądaną formą zatrudnienia. Daje większe poczucie bezpieczeństwa i stabilności pracownikowi, zatem nie ma się co dziwić, że słychać coraz głośniejsze sprzeciwy przeciwko popularnemu zatrudnianiu na umowach zlecenia, czyli tak zwanych „umowach śmieciowych”.

Umowa o pracę jest dla zatrudnionej osoby, m.in. gwarancją objęcia go ubezpieczeniem, co jest niezwykle istotne przy dostępie do opieki zdrowotnej, ale także jeśli chodzi o ubieganie się o odszkodowanie, w przypadku ulegnięcia wypadkowi, a ten zdarzyć się może również w miejscu pracy.

Tutaj rodzi się kilka pytań, ponieważ do zdarzenia może dojść zarówno w drodze do pracy lub z pracy do miejsca zamieszkania, ale także bezpośrednio na naszym stanowisku pracy czy w ogóle w miejscu naszego zatrudnienia.

Co nazywamy wypadkiem przy pracy?

Ustawa podaje, że wypadkiem przy pracy jest zdarzenie, które nastąpiło nagle i wywołało jakoś uraz lub śmierć, zdarzenie to było wywołane przez czynnik zewnętrzny, a także działo się podczas zwyczajowego wykonywania czynności służbowych lub poleceń swojego przełożonego.

Co ciekawe, jeśli chodzi o samo miejsce wystąpienia takiego wypadku, to wcale nie oznacza ono, że musiało zajść dokładnie w siedzibie pracodawcy czy na naszym stanowisku pracy. Zdarzenie takie może zajść w zasadzie w dowolnym miejscu i czasie, tyle tylko, że musi spełniać wymóg – miało to związek z wykonywaniem zadań pracownika na rzecz pracodawcy.

Osoba zatrudniona może pracować w terenie, przemieszczając się po mieście lub nawet miastach, bywać w różnych instytucjach oraz innych firmach, a także w domach osób prywatnych. Wszystko zależy od charakteru pracy i danego stanowiska.
Każdy z incydentów, który wywołany zostanie przyczyną zewnętrzną, wywołał fizyczny uraz lub śmierć, a jednocześnie doszło do niego podczas wykonywania zadań służbowych na rzecz swojego pracodawcy, jest wypadkiem przy pracy.

Warto tutaj zaznaczyć, bo bywa to mylone – wypadek, do jakiego może dojść podczas naszej drogi do pracy lub z pracy do domu, nie jest już wypadkiem przy pracy. Jest to dokładnie jak sama jego nazwa wskazuje – wypadek w drodze z lub do pracy.

Rozpoczynamy nasz dzień pracy dopiero kiedy przekraczamy próg miejsca pracy lub wchodzimy na teren miejsca, w którym jesteśmy zatrudnieni.
Takie delikatne różnice nie dla każdego pracownika są oczywiste, a przy późniejszym ubieganiu się o odszkodowanie od ubezpieczyciela możemy się nieco rozczarować.

Na świecie jest dużo agencji reklamowych, agencji pośrednictwa, agencji rolnych, agencji pracy. W Polsce też działają różne agencje, które specjalizują się w odpowiednich dziedzinach.

Możemy zadać sobie pytanie, agencja pracy tymczasowej co to jest?

Agencje zatrudnienia zaczęły formalnie stosować pracę tymczasową od 2004 r. Niby nie tak dawno, ale trochę lat już działają te agencje. Według danych Ministerstwa Pracy w ubiegłym roku usługę taką oferowało 1762 z 5157 takich podmiotów zarejestrowanych w Polsce.
Jedni mówią, że to bardzo pomocne organizacje pracy, drudzy strasznie narzekają na tego typu agencje, które kierują podwładnych do czasowego wykonywania zadań w innych firmach.

Osoby „wypożyczane” są pracownikami agencji, lecz zatrudnionymi do wykonywania zadań na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy-użytkownika, czyli firm „wypożyczających”.
W naszym pięknym i dużym kraju odpowiedzią na potrzeby firm było uchwalenie ustawy z 2003 r. Określiła ona ramy, w jakich można wypożyczać zatrudnionych. Właśnie to robi agencja, wypożycza zatrudnionych pracowników.

Uniemożliwiła jednocześnie takie zatrudnienie np. przy pracach szczególnie niebezpiecznych, określiła prawo „czasowników” do urlopu oraz ustaliła okresy wypowiedzenia ich kontraktów, jednak można ich zatrudniać na umowie o pracę na czas określony.
Mój znajomy pracował poprzez taką agencję dwa lata i strasznie narzekał, ale znajoma np. już nie. Ona była strasznie zadowolona z pracy i wszystkich aspektów związanych z agencją.

Dla firm jest to bardzo atrakcyjna sprawa, Usankcjonowanie wypożyczania pracowników zaczęło szybko przynosić efekty. Nową usługę zaczęły oferować obecne na rynku agencje zatrudnienia, które do tej pory zajmowały się najczęściej pośrednictwem pracy, prowadzeniem rekrutacji, doradztwem personalnym.

Można przytoczyć tu trochę danych.

Już w pierwszym roku obowiązywania ustawy podmioty takie zatrudniły 167 tys. pracowników kierowanych do wykonywania obowiązków w ponad 800 przedsiębiorstwach.
Jest dużo przeciwników takich agencji i ich argumentami są obchodzenia czasowego limitu takiego zatrudnienia.

Sposób na omijanie przepisów jest prosty. Z art. 20 ust. 1 ustawy z 2003 r. wynika, że zasada, zgodnie z którą pracownik tymczasowy może być zatrudniony u tego samego pracodawcy użytkownika przez maksymalnie 18 miesięcy w ciągu kolejnych trzech lat, dotyczy wyłącznie jednej agencji. Jeden z profesorów specjalizujących się w prawie pracy użył naprawdę mocnych słów, określił takie rozwiązanie jako legalizowanie patologii

Nie wszystkie jednak zarzuty stawiane zarówno oferującym, jak i korzystającym z pracy tymczasowej są właściwie kierowane. Są przecież różne przypadki np. jedna firma (może być to agencja zatrudnienia) przejmuje od innej jej pracowników, a następnie kieruje ich do wykonywania pracy u dotychczasowego pracodawcy.
Przedsiębiorca przekazujący swoich dotychczasowych pracowników płaci agencji, ale nie musi już przejmować się wszystkimi obowiązkami związanymi z zatrudnieniem, dokumentacją, zasadami zwolnień itp.

Nie można też nie wspomnieć o pozytywnych skutkach działalności agencji. Zawsze są plusy i minusy. Najłatwiej jest powiedzieć: zdelegalizujmy pracę tymczasową i problem z głowy. Nie można jednak zapominać, że agencje odgrywają dziś istotną rolę w aktywizacji zawodowej. Przyjmują osoby, które – chociażby ze względu na niższe kwalifikacje – mają problem ze znalezieniem jakiejkolwiek pracy. Dzięki temu nie zwiększa się grono bezrobotnych.

Wpływu agencji na kształtowanie obecnego rynku pracy nie przeceniają także ich najważniejsi adwersarze: związki zawodowe. Praca tymczasowa nie jest w Polsce tak popularna jak np. w krajach zachodnioeuropejskich we Francji, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Finlandii, Belgii, Holandii, Portugalii, czy Luksemburgu. Kodeks pracy przewiduje bardzo liberalne zasady zatrudnienia pracowników na czas określony.

Skoro można na takiej podstawie zatrudniać osobę przez wiele lat i w każdej chwili wymówić jej kontrakt z dwutygodniowym wypowiedzeniem i bez konieczności uzasadnienia, to w praktyce firma nie musi płacić agencjom, bo jej zwykli pracownicy też właściwie wykonują obowiązki na tymczasowych zasadach.

Polską specyfiką jest to, że najczęściej pracowników tymczasowych zatrudnia się do pracy przy produkcji, przy sprzątaniu a nie np. biurowej czy usługowe.
Jednak warto też podkreślić to, że w porównaniu do zachodnich standardów u nas płaci się zdecydowanie mniej niż w krajach zachodnich i pracując przez takie agencje nie zawsze można przeżyć.

Spośród wszystkich składek, jakie co miesiąc pracodawca ma obowiązek odprowadzać od każdego wynagrodzenia, wyróżniamy składkę po nazwą Fundusz Pracy. Czy wiadomo jednak, w jakim celu został on utworzony?
Albo jakiej kwocie równa jest ta składka i kto odpowiada za jej finansowanie? W jakich sytuacjach opłacanie funduszu pracy jest obowiązkowe, a kiedy nie trzeba go opłacać? Na wszystkie powyższe oraz wiele innych pytań odpowiemy Państwu w poniższym artykule. Zapraszamy serdecznie do lektury.

Fundusz pracy – co to takiego?

Fundusz pracy jest państwowym funduszem celowym. Dysponentem funduszu pracy jest minister rodziny, pracy i polityki społecznej. Wszystkie środki, które na nim są zgromadzone, przeznacza się na cele, które szczegółowo opisane zostały w ustawie dotyczącej promocji zatrudnienia oraz instytucjach rynku pracy.

Fundusze przede wszystkim przeznacza się na aktywizację osób poszukujących pracy, potocznie nazywanych bezrobotnymi.

Są to działania takie jak:
-zasiłki dla osób bezrobotnych,
-badania sytuacji na rynku pracy,
-przeprowadzanie szkoleń,
-przekwalifikowanie osób pozostających bez pracy (bezrobotnych),
-roboty publiczne,
-prace interwencyjne,
-rozwijanie systemów informatycznych,
-przeprowadzanie badań dotyczących sytuacji na rynku pracy ,
-rozwijanie pośrednictwa zawodowego

Dodatkowo ze zgromadzonych tam środków pokrywa się również koszty, które wiążą się z realizacją staży podyplomowych i specjalizacją dla następujących zawodów:
-pielęgniarek,
-stomatologów,
-lekarzy,
-położnych,
oraz wszelkich innych związanych.

Co to jest składka na fundusz pracy?

Ile wynosi składka na fundusz pracy? Kto odpowiada za jej finansowanie?
Wszystkie składki, które comiesięcznie odprowadzają pracodawcy, mają wysokość 2,45 % od podstawy wymiaru. Za ich finansowanie w żadnym stopniu nie jest odpowiedzialny pracownik. Za ich pokrycie odpowiada bowiem w sposób wyłączny pracodawca.

Dodatkowo Fundusz Pracy zasilają również następujące źródła finansowania:
-składki, które obowiązkowo muszą odprowadzać pracodawcy,
-środki, które pochodzą z budżetu Unii Europejskiej,
-odsetki od środków, które przechowywane są na rachunkach bankowych

Kiedy trzeba odprowadzać składki na fundusz pracy?

Zaistnienie obowiązku opłacania składek na fundusz pracy ma miejsce w sytuacji, gdy dana osoba objęta zostaje ubezpieczeniami społecznymi. Wobec powyższego składkę na fundusz pracy nie odprowadza się tylko z wynagrodzeń na podstawie stosunku pracy. Odprowadza się je bowiem również z umów takich jak cywilnoprawne i obowiązkowych składek, które opłacają przedsiębiorcy z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Podstawą opłacania składek na fundusz pracy jest wymiar pracy oraz składek na ubezpieczenia społeczne. Jeśli mamy do czynienia z umowami o pracę bądź cywilnoprawnymi, wówczas jest to najczęściej uzyskiwane wynagrodzenie.

W jakich przypadkach opłacanie składek nie jest obowiązkowe?
Opłacanie składek na fundusz pracy nie we wszystkich przypadkach jest obowiązkowe. Czasami może zdarzyć się inaczej. Wówczas osoby są zwolnione z opłacania składek na fundusz pracy.

Takie sytuacje dzieją się, gdy pracownicy powracają z następujących rodzajów urlopów:
-wychowawczych,
-rodzicielskich,
macierzyńskich

Wówczas przez okres trzydziestu sześciu miesięcy od pierwszego miesiąca od powrotu pracownika do pracy opłacanie składek na fundusz pracy nie jest wymagane przez prawo.
Kolejny przypadek, w którym nie trzeba opłacać składek na fundusz pracy dotyczy osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy. Osoby te musiały ukończyć 50. rok życia, zaś przed rozpoczęciem pracy w danym zakładzie musiały pozostawać w rejestrze bezrobotnych przez okres co najmniej 30 dni.

Składek na fundusz pracy nie należy również odprowadzać za kobiety po 55. roku życia oraz za mężczyzn, którzy ukończyli 60. rok życia. Dodatkowo opłacanie składek na fundusz pracy nie dotyczy pracowników, którzy ze wszelkiego rodzaju tytułów nie osiągają wynagrodzenia, którego wartość nie wynosi co najmniej wynagrodzenia minimalnego. Musi to być kwota wynagrodzenia minimalnego, która obowiązuje w danym roku kalendarzowym.

Funduszu pracy nie należy również opłacać w momencie gdy konkretny zakład pracy nie zajmuje się zatrudnianiem żadnego pracownika na podstawie stosunku pracy. Wówczas niezależnie od tego, jaki poziom wynagrodzenia otrzymują zleceniobiorcy, przedsiębiorca nie jest obarczony obowiązkiem naliczania od nich składek na fundusz pracy.
Składek na fundusz pracy nie muszą również odprowadzać przedsiębiorcy, którzy opłacają składki w wysokości preferencyjnej.

Co kontroluje PIP w zakładzie pracy?

Najważniejsze informacje
Pracownik, który w swoim zakładzie pracy zaobserwuje wystąpienie niepokojących nieprawidłowości, takich jak łamanie różnych przepisów prawa, może powiadomić o tym fakcie PIP – Państwową Inspekcję Pracy. Wówczas instytucja ta ma obowiązek przeprowadzenia specjalnej kontroli u pracodawcy.

Kwestie, jakie najczęściej stanowią domenę badań PIP, są następujące:
-terminowość wypłat dla pracowników,
-poziom zachowania przez pracodawcę zasad z zakresu bezpieczeństwa oraz higieny pracy,
-legalność zatrudnienia

Jeśli inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy zauważą wystąpienie jakichkolwiek nieprawidłowości, mogą oni na pracodawcę nałożyć karę mandatu. Inspektorzy mogą również zdecydować się na skierowanie przeciwko pracodawcy sprawy do sądu. Mogą oni występować przed sądem w imieniu pracownika bez jego wiedzy i zgody.

Wszyscy inspektorzy pracy posiadają szereg szczególnych uprawnień w sprawach, które dotyczą jakichkolwiek naruszeń prawa pracy, szczególnie w zakresie zatrudniania pracowników na podstawie umów cywilnoprawnych, zamiast na podstawie klasycznej umowy o pracę. Na ten obszar Państwowa Inspekcja Pracy kładzie największy nacisk.

Kwestia stosunku pracy

Każdy inspektor PIP dysponuje prawem do wnoszenia pozwu o ustalenie istnienia stosunku pracy na rzecz pracownika, jeśli sytuacja zaobserwowana w zakładzie budzi jego poważne wątpliwości. Może to czynić bez żadnej zgody czy wiedzy pracownika, którego dana sprawa dotyczy. Tego rodzaju zgoda potrzebna jest tylko w przypadku, gdy inspektor chciałby wziąć udział w już toczącym się postępowaniu.

Żaden sąd nie jest uprawniony do oceniania, czy dany inspektor postąpił w sposób prawidłowy kierując pozew. Ostateczna analiza zasadności złożonego przez inspektora powództwa zawierana jest dopiero w wydanym przez sąd wyroku. Wówczas sąd decyduje się albo na uwzględnienie albo na oddalenie złożonego powództwa. Inspektor pracy, który uczestniczy w procesie, posiada status porównywalny do prokuratora.

Pracownik nie ma obowiązku uczestnictwa w takim procesie. Jest to jego przywilej – może, ale nie musi tego czynić. Działania podjęte przez inspektora mają dla pracodawcy takie same skutki prawne niezależnie od tego, czy pozew złożony został przez pracownika czy inspektora.

Uchybienia w Bezpieczeństwie i higienie pracy

Jeśli pracodawca łamie zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, może w szybkim czasie spodziewać się kontroli ze strony inspektorów Państwowej Inspekcji Pracy. W tym zakresie inspektorzy PIP obdarzeni zostali szerokimi uprawnieniami. PIP to jedyny organ, który może wpłynąć na pracodawcę, by zaczął przestrzegać zasad BHP.

Inspektorzy posiadają prawo do przeprowadzenia kontroli dotyczącej poziomu przestrzegania stanu bezpieczeństwa i higieny. Warto dodać,że mogą to uczynić bez żadnego uprzedzenia o każdej porze – zarówno w dzień, jak i podczas nocy. Taka kontrola może być wynikiem zawiadomienia, które wpłynęło do PIP, złożonego przez pracowników.

Podczas wykonywanej kontroli do obowiązków inspektora należy:
-sprawdzenie miejsca pracy,
-sprawdzenie pomieszczeń,
-sprawdzenie magazynów, maszyn oraz urządzeń,
-przesłuchiwanie osoby będącej właścicielem,
-przesłuchanie pracowników – w szczególności odpowiadających za BHP w danej firmie

Jeśli inspektor stwierdzi wystąpienie naruszeń, może on nakazać ich naprawienie w terminie przekazanym pracodawcy.
Może to być na przykład następujące żądanie:
-doprowadzenie używanych w zakładzie maszyn do optymalnego stanu technicznego, przy których codziennie pracują wykwalifikowani pracownicy,
-zapewnienie pracownikom odpowiednich szkoleń z zakresu bhp, odzieży, obuwia ochronnego oraz środków ochrony indywidualnej

Inspektor Państwowej Inspekcji Pracy posiada również prawo do wydania decyzji, która nakazywała będzie wstrzymanie urządzeń bądź maszyn, które wzbudziły jego wątpliwości. Wątpliwości może wzbudzić przede wszystkim sytuacja, gdy działanie urządzeń i maszyn może w sposób bezpośredni stwarzać zagrożenie dla pracujących przy nich pracowników.

Osoba kontrolująca zakład może również wstrzymać wszelką działalność pracodawcy, gdy kontynuacja działalności może stwarzać niebezpieczeństwo dla pracowników oraz wszelkich innych osób wykonujących te prace.
Inspektor Państwowej Inspekcji Pracy uprawniony jest również do nakazania osobom bezprawnie dopuszczonym do wykonywania prac szkodliwych czy niebezpiecznych w sytuacji, gdy nie posiadają one wymaganych do tego odpowiednich kwalifikacji wymaganych przez przepisy prawa.

Bardzo często, po całym dniu pracy, wydaje nam się, że pomimo tego, że jeszcze rano mieliśmy jasny plan co chcemy zrobić, to na koniec dnia odnosimy wrażenie, że nic się nie ruszyło. Że kolejny dzień bezowocnie nam minął, że kolejne zadania tylko nawarstwiły nam się. Nic bardziej deprymującego.

Utrzymujący się dłużnej taki stan sprawić może, że przełożony zacznie dostrzegać nasz brak efektywności. Brak wydajności i efektywności, zacznie się odbijać na naszych nagrodach, zacznie wpływać na postrzegane nas jako pracownika. A od tego, do zaniżonej oceny okresowej jest już bardzo blisko.
Sytuacja taka, może, ale oczywiście nie musi, świadczyć o naszych problemach z organizacją czasu pracy.

Co to jest organizacja pracy?

Najkrócej ujmując, jest to wszystko to, co zmierza do efektywnego wykonywania postawionych przed nami zadań.

Jednak, aby ułożyć sobie właściwie swoje priorytety, musimy najpierw zdać sobie sprawę, że jest wiele czynników, które negatywnie wpływają na naszą pracę. A takich „rozpraszaczy” jest wiele.

Żyjemy w czasach, gdy media społecznościowe całkowicie zawładnęły naszym życiem. Facebook, Instagram, Twitter doskonale wiemy ile razy dziennie kuszą nas sprawdzeniem tego co się aktualnie dzieje. Czy nasza znajoma odpisała, gdzie koledzy pojechali na weekend, co wydarzyło się na świecie. Nasza myśl jest taka – to tylko sekunda, zobaczę, i będę dalej pracował. Jednak już wybiliśmy się z rytmu pracy, już nasze myśli szybują wokół innych zagadnień.

Innym „rozpraszaczem” są częste przerwy, które sobie robimy. Wypicie szybkiej kawy z koleżankami z pokoju obok wydaje nam się niegroźne. Jedna taka kawka rano, jedna na koniec dnia i nawet nie zdajemy sobie sprawę, że właśnie uciekła nam ponad godzina dnia pracy.
Albo wyjście na szybkiego papieroska. Palacze oburzają się, gdy zwraca im się uwagę. Jednak, każdy kto palił wie, że w ciągu ośmiu godzin pracy na jednym papierosie się nie kończy. Nałogowy palacz musi wypalić ich znacznie więcej. Licząc czas na dojście do palarni, wypalenie, powrót, i pomnożyć to razy liczbę takich wyjść, a okazuje się że duża część dnia pracy nam uciekła.

Bardzo często tracimy masę czasu szukając czegoś. Bałagan jest wrogiem każdego pracownika. Wydaje na się, że pismo powinno być w tym segregatorze, że ten numer telefonu mieliśmy zapisany na którejś z setek karteczek zaśmiecających nasze biurko. A czas ucieka. Oprócz podanych powyżej przykładów, na pewno każdy ma jeszcze kilka własnych „rozpraszaczy”.

Dlatego właśnie, aby nasz dzień pracy wyglądał w sposób uporządkowany, aby nasza organizacja dnia pracy wygadała dobrze,poza odrzuceniem wymienionych już rozpraszających elementów, musimy sobie już na początku dnia jasno nakreślić, co chcemy osiągnąć.

Jeżeli już będziemy wiedzieli co chcemy zrobić, jakie zadania na nas czekają, jesteśmy w stanie rozłożyć je w czasie. Przecież pracujemy nie od wczoraj i wiemy ile nam czasu zabierają poszczególne rzeczy.
To pozwoli na zrobić sobie na szybko harmonogram, dzięki któremu wiemy co mamy do zrobienia w danym dniu. Wiemy, jaki margines czasowy, na wykonanie tego sobie zakładamy.

Wyeliminowanie naszych przeszkadzających przyzwyczajeń i zrobienie małego harmonogramu już sprawi, że będzie nam łatwiej. Jednak, aby nasza optymalizacja dnia pracy była pełna, to musimy jeszcze nad sobą popracować. Monitorowanie efektów naszej pracy musi wejść nam w krew. Sprawdzanie, co jakiś czas, czy to co robimy mieści się jeszcze w naszych założeniach.

Ważne jest też, aby opanować pokusę odłożenia na później sprawy trudnej, denerwującej. Przecież zawsze tak jest, że tematy łatwe szybko ogarniamy, ale jeśli przychodzi zmierzyć się z trudniejszą materią, to nachodzi nas ochota, aby zostawić to na boku. W takich momentach właśnie odzywa się w nas myśl, żeby sprawdzić coś na Facebooku, albo odwiedzić koleżankę w pokoju obok obok.

Jeśli tak zrobimy, nasza całą organizacja się rozsypie. Musimy, w takiej sytuacji,skoncentrować się tylko i wyłącznie na naszym problemie. Nie ma nic gorszego, niż odkładanie trudnych spraw.

Ważnym elementem naszej nowej organizacji pracy jest sumienność. Jeśli będziemy robić coś na szybko, niedokładnie, to prędzej, czy później powróci do nas. I wówczas znowu zacznie się nam wszystko rozchodzić w szwach. Podobnie należy potraktować współpracownika, który nie wie, co to jest organizacja pracy i regularnie nam przeszkadza.

Można powiedzieć, że to wszystko truizmy. Bo tak jest. Wszyscy o tym wiemy, wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, co nam przeszkadza w pracy. Podsumować to można stwierdzeniem, że tylko wymagając od siebie i dyscyplinując się, będziemy mogli dobrze ułożyć swoją codzienną pracę.

W obrębie gospodarki wyróżniamy wiele rodzajów funkcjonujących w niej rynków. Każdy z nas zapewne słyszał choć raz w swoim życiu o ryku produktów, rynku kapitałowym czy rynku pieniężnym. Około 75% z nas prawdopodobnie nigdy nie zgłębiała takich informacji, gdyż nie były one po prostu przedmiotem naszego zainteresowania.

Jest to oczywiście jak najbardziej zrozumiałe, każdy z nas bowiem woli spędzać czas na nieco ciekawszych zajęciach i tematach, niż różne rodzaje rynku. Z drugiej jednak strony, z większością z nich stykamy się każdego dnia i dotyczą one każdego z nas mniej lub bardziej bezpośrednio. Dlatego też poświęćmy chwilę na zastanowienie się, czym jest najbardziej chyba powszechny rynek w obrębie gospodarki, a więc rynek pracy.

Jak pokazują statystyki, dość często wyszukujemy na internetowych portalach czy wyszukiwarkach frazy typu „rynek pracy co to jest„. Tendencje te pokazują, że niestety niewiele wiemy o tej dziedzinie. Bardzo niedobrze, bowiem jest to coś, co bardzo mocno nas dotyczy i właśnie dlatego powinniśmy posiadać choć minimalną wiedzę na ten temat, choćby po to, by umieć strzec swoich praw i przywilejów.

Rynek pracy rządzi się takimi samymi prawami, jak pozostałe rodzaje rynku – wyróżniamy tu więc nabywców oraz sprzedawców, podobnie jak w przypadku rynku produktów. Maja tu również miejsce akty wymiany, ustalane są też ceny, a także rozmiary przeprowadzanych transakcji. Inne są jednakże oferowane produkty, ale o tym za chwilę.

Na pierwszy ogień weźmy pracowników, to oni są bowiem najważniejszymi podmiotami kształtującymi wspomniany rodzaj rynku. Są oni swego rodzaju siłą nadającą kształt i formę rynkowi pracy. To oni bowiem oferują kupcom (których w tym przypadku stanowią pracodawcy wynagradzający w sposób pieniężny chętnych do pracy) swój produkt.

Są nim usługi pracy lub usługi siły roboczej. Teraz przejdźmy do pracodawców, którzy w tej konfiguracji zajmują pozycje nabywców. To oni zgłaszają zapotrzebowanie na oferowane przez pracowników usługi pracy oraz usługi siły roboczej.

Jak więc kształtują się relacje sprzedawcy – nabywcy na rynku pracy?

Wszystko zaczyna się w momencie, gdy pracodawcy zgłaszają zapotrzebowanie – a więc popyt – na pracę. Co to oznacza w rzeczywistości? To, że pracodawcy po prostu oferują miejsca pracy, na które poszukują chętnych pracowników. Na tym etapie „pałeczka” zostaje przekazana w ręce potencjalnych pracowników, którzy decydują o podaży pracy – decydując się na pracę na określonym stanowisku, lub też nie robiąc tego.

Można więc powiedzieć, iż w pewnym sensie to pracownicy rządzą rynkiem pracy, bowiem to ich decyzje wpływają na to, jak cenna jest ich siła robocza. Jeśli jest ich niewielu, pracownicy nie mają kim obsadzać pustych miejsc pracy w swoich zakładach, dlatego też muszą podnosić wynagrodzenia, by przyciągnąć chętnych.
W ten sposób klaruje się więc wartość siły roboczej. Konfrontacja popytu na pracę oraz podaży pracy wpływa bezpośrednio na jej cenę, czyli w tym przypadku poziom płacy.

Dlaczego choćby minimalna wiedza na temat rynku pracy jest niezbędna każdemu z nas? Choćby dlatego, iż są to tematy, które dotyczą nas wszystkich oraz mają bezpośredni wpływ na nasze codzienne życie. Większość z nas znajduje się na pozycji albo pracodawcy, albo pracownika; oferujemy albo usługę, jaką jest nasza chęć i zdolność do pracy, albo oferujemy chęć „zakupu” takiej usługi, a więc miejsce pracy, na które jesteśmy gotowi przyjąć pracownika.

Posiadając wiedzę o zasadach działania rynku pracy jesteśmy bardziej świadomi tego, jak ogromną rolę odgrywamy w tej dziedzinie. Zaczynamy rozumieć, jaki wpływ mamy my oraz podobni nam ludzie na kształtowanie całego rynku pracy; dostrzegamy, iż rynek nie jest czymś niezależnym od nas, co dzieje się poza naszym udziałem, a złożonym, skomplikowanym systemem, na który ogromny wpływ ma mnóstwo pomniejszych czynników.
Jednocześnie zgłębiając informacje dotyczące rynku pracy prędzej czy później nauczymy się też wiele na temat praw, które przysługują nam jako pracownikom. Dzięki temu będziemy potrafili zareagować w sytuacji, gdy nasze prawa są łamane lub gdy jesteśmy traktowani gorzej, niż powinniśmy.

Podsumowując, w wolnym czasie warto poświęcić parę chwil na zapoznanie się z tematyką dotyczącą rynku pracy. Poszerzamy w ten sposób swoją świadomość, stajemy się bardziej zorientowani w kwestiach, z którymi mamy styczność każdego dnia.

Nie namawiamy rzecz jasna do spędzania długich godzin nad specjalistycznymi podręcznikami opisującymi mechanizmy funkcjonowania rynku pracy, ale od czasu do czasu, nawet dla rozrywki, sięgnijmy choćby po krótki artykuł na ten temat.

Staż pracy, w ogólnym ujęciu rzecz ujmując to całkowity okres wszelkiego dotychczasowego zatrudnienia na różnego rodzaju umowach, w organizacjach prywatnych lub państwowych.
Staż pracy stanowi dotychczas zgromadzone indywidualnie doświadczenie zawodowe, które może być ściśle związane z wykonywaniem różnego rodzaju prac.

Indywidualnie uzbierany przez daną osobę angaż w ramach różnego rodzaju prac, składa się na ogólną definicję pojęcia stażu pracy.
Staż możliwy jest już do wyrabiania począwszy od wieku kilkunastu lat (przykładowo proste czynności budowlane bez wymagań od pracodawcy większych umiejętności – w przypadku mężczyzn, czy praca w salonie fryzjerskim, bądź stylistycznym – w przypadku kobiet) do końca życia zawodowego.

Staż pracy co to jest

Kodeks pracy nie definiuje jednoznacznie stażu pracy, jednak główna definicja mówi o tym że jest to okres pracy uwzględniający wszelakie możliwe odbyte angaże z różnych placówek. Staż pracy w zależności od miejsca pracy może być związany z wykonywaniem określonych zadań, na konkretnym stanowisku, przez określony czas i w określonych warunkach.

Mnogość zadań wykonywanych na podejmowanych stanowiskach może świadczyć o znacznym polepszeniu jakości stażu pracy konkretnej osoby nad innymi ludźmi. Z uwagi na konieczność budowania swojego „drzewa rozwoju zawodowego” staż poszczególnych osób znacząco różni się od siebie.

Bezpośredni wpływ na to, że jedna osoba wykazuje bardziej reprezentatywny staż pracy ma to jakie szkoły bądź uczelnie taka osoba ukończyła oraz to czy w trakcie podejmowania nauki, odbywała praktyki i prace ściśle związane z wykonywaniem potencjalnego przyszłego zawodu.
Staż pracy każdej osoby jest ściśle uwarunkowany od wyboru początkowej drogi naukowej oraz kolejno od pozyskiwania miejsc praktyk, celem rozbudowy doświadczenia w ramach własnego życia zawodowego.

Do stażu pracy, wlicza się tak naprawdę wyłącznie okres w jakim jesteśmy w stosunku pracy w danym organem (umowa o pracę) wszelkie umowy zlecenie itp nie są wliczane do naszego stażu pracy.

Reasumując, staż pracy co to jest ? Tak najogólniej to łączna długość okresów zatrudnienia, mająca znaczący wpływ przy budowaniu własnego doświadczenia zawodowego.

Jaki jest wpływ stażu pracy na uprawnienia pracownicze ?

To pytanie często nurtuje każdego z Nas. Staż pracy ma oczywiście bezpośrednie przełożenie na wszelkie uprawnienia pracownicze, gdzie wraz ze stażem pracy pracownik nabywa takie przywileje, jak między innymi:

– prawo do urlopu które cechuje się tym, że przy zatrudnieniu poniżej 10 lat wynosi on 20 dni, powyżej 10 lat – 26 dni (mówimy tu o typowych placówkach, całkiem inaczej jest w szkołach, czy uczelniach wyższych)

– prawo do dłuższego okresu wypowiedzenia, gdzie warto nadmienić, iż w przypadku umowy na czas nieokreślony zawartej u danego pracodawcy wynosi on odpowiednio:

+ 2 tygodnie, w przypadku jeśli pracownik zatrudniony był krócej niż 6 miesięcy,

+ miesiąc, jeśli pracownik był zatrudniony przynajmniej 6 miesięcy,

+ 3 miesiące, jeśli pracownik pracuje u danego pracodawcy co najmniej 3 lata

– prawo do emerytury (przysługuje bez wątpienia każdemu rzetelnie pracującemu człowiekowi, dla którego przez cały okres stażu pracy odprowadzane są składki)

– prawo do nagrody jubileuszowej – jeśli zakład pracy takową przewiduje, a zdecydowana większość placówek w takowy sposób honoruje swoich pracowników przy długich okresach pracy

– prawo do odprawy, które obowiązuje w przypadku gdy spełnione są dodatkowe przesłanki wynikające z przepisów dotyczących zwolnień grupowych albo zwolnień indywidualnych z przyczyn niedotyczących pracownika.

We wszystkim co do tej pory już wiadome i oczywiste dla nas, warto się głębiej zastanowić jak u danego pracodawcy odpowiednio ustalić i obliczyć okres zatrudnienia. Warto także dodatkowo pamiętać o tym, że przy obliczaniu okresu zatrudnienia pracownika należy wziąć pod uwagę również okres wypowiedzenia umowy o pracę.
Takie podejście, skutkujące wliczeniem tego okresu ma znaczenie w przypadku rozwiązywania umów o pracę w okresach poprzedzających określone progi stażu pracy.

Istotne jest zbieranie znaczącej ilości miejsc w których pozostawało się w stosunku pracy – dzięki temu potencjalny przyszły pracodawca będzie o Nas więcej wiedział, co będzie miało bezpośrednie przełożenie na potencjalnie szybciej zdobyty kolejny angaż.

Co prawda nie ilość, a jakość zdobywanych praktyk, miejsc okresowego lub stałego zatrudnienia powinna świadczyć o coraz lepszych możliwościach przyszłej pracy, jednak nie zawsze ma to przełożenie na rzeczywistość. Na pewno warto w swoim CV posiadać większą liczbę zdobytych angaży, co może tylko pozytywnie wpłynąć na dalsze losy zawodowe.

Nie każdy wie, co napisać w podaniu o pracę, żeby wyglądało ono profesjonalnie i zrobiło pozytywne wrażenie na przyszłym pracodawcy. Każdy chciałby zaprezentować się jak najlepiej, ale nie ma pojęcia, w jaki sposób może to zrobić i na co najbardziej zwracają uwagę pracodawcy, poszukujący idealnego pracownika do swojej firmy.

Co napisać w podaniu o pracę?

Bardzo istotne jest, aby zawierało ono wyłącznie informacje które mogą mieć znaczenie dla pracodawcy. Przygotowując podanie, lepiej unikać rozpisywania się na mało istotne tematy. Profesjonalnie napisane dokumenty zawierają tylko istotne szczegóły. Jednak tu pojawia się kolejny problem – co może być istotne dla pracodawcy? Oczywiście, to zależy od stanowiska, na jakie aplikuje potencjalny pracownik.

W takim razie, co napisać w podaniu o pracę? Aby znaleźć zatrudnienie, trzeba posiadać umiejętności, które są niezbędne lub wskazane na określonym stanowisku i oczywiście, trzeba zamieścić informacje o nich w podaniu! Mogą to być bardzo różnorodne cechy – w jednej pracy pożądane jest opanowanie i cierpliwość, w innej zaś przebojowość i mnóstwo pozytywnej energii!

Każda osoba sprawdzi się w innej pracy.

To, co napisać w podaniu o pracę, zależy w dużej mierze od firmy, do której chcemy aplikować. Czy jest to mała, kilkuosobowa działalność, czy może ogromne przedsiębiorstwo, zatrudniające setki osób? Każda firma inaczej podchodzi do zatrudniania pracowników. W tych najmniejszych, zazwyczaj zajmuje się tym właściciel działalności.

Co napisać w podaniu o pracę, aby go przekonać do siebie? Sprawdzoną metodą jest szczegółowe zapoznanie się z firmą i odkrycie, jakiego pracownika najbardziej ona potrzebuje. W ten sposób można przekonać się, co napisać w podaniu o pracę, aby zainteresować sobą określonego pracodawcę.

Wiedza na temat firmy, do której aplikujemy, zawsze robi pozytywne wrażenie, dlatego przed udaniem się na rozmowę kwalifikacyjną, warto jak najwięcej się o niej dowiedzieć. Takie postępowanie ułatwi również decyzję, co napisać w podaniu o pracę.
Istnieje coraz więcej firm, które zatrudniają nawet kilkaset pracowników! Nad taką grupą niełatwo jest sprawować kontrolę.

W tak dużych przedsiębiorstwach, poszukiwaniem nowych pracowników zajmują się specjalnie do tego wyznaczone osoby, które podchodzą do tego zadania z dużym zaangażowaniem! Co napisać w podaniu o pracę, aby dostać dobre stanowisko w tak rozbudowanej firmie? Oczywiście, nie istnieje jeden idealny wzorzec, gdyż to, co powinno znajdować się w podaniu, zależy od konkretnej firmy. Warto jednak pamiętać o kilku zasadach, które sprawdzają się niemal zawsze.

Co napisać w podaniu o pracę, aby zrobić wrażenie i wyróżnić się spośród wielu innych aplikacji? Przede wszystkim, należy pamiętać o pełnym profesjonalizmie. Dobrze wyglądająca, schludna i elegancka aplikacja o pracę z pewnością zostanie odebrana pozytywnie. Ale profesjonalny wygląd to jeszcze nie wszystko. Co napisać w podaniu o pracę, aby zwrócić uwagę na siebie i zostać zapamiętanym przez rekrutera?

Warto zamieścić w aplikacji ciekawe informacje o sobie, najlepiej takie które świadczą o tym, że jesteśmy interesującą osobą o ciekawych umiejętnościach i zainteresowaniach. Taką osobę warto zatrudnić, gdyż z pewnością jest kreatywna, ma bogatą wyobraźnię i mnóstwo ciekawych pomysłów!

Przed napisaniem dokumentów aplikacyjnych, należy doskonale się do tego przygotować i dowiedzieć się, co napisać w podaniu o pracę. Dzięki właściwemu przygotowaniu, będziemy mieć większe szanse, że nasza aplikacja zostanie pozytywnie przyjęta. W ten sposób możemy w krótkim czasie znaleźć wymarzoną posadę! Warto wiedzieć, co napisać w podaniu o pracę.

Ale skąd wziąć informacje na ten temat?

Pomocy można szukać w różnych źródłach. Można rozpocząć poszukiwania od przeglądania stron internetowych o tematyce związanej z pracą. Takich stron w internecie jest całe mnóstwo ale tylko niektóre z nich podają rzetelne i przydatne informacje. Nie jest to więc zbyt pewne źródło. Informacji na temat, co napisać w podaniu o pracę, warto szukać w bardziej konkretnych miejscach.

Przykładowo, istnieją poradniki napisane przez osoby mające wiedzę i doświadczenie w zatrudnianiu pracowników. To dobre źródło wiedzy na temat, co napisać w podaniu o pracę, aby zrobić przekonujące wrażenie na przyszłym pracodawcy.
Przygotowując dokumenty aplikacyjne, warto poczytać przedtem tego rodzaju poradniki, zawierające mnóstwo nieoczywistych o przydatnych porad. Mogą one pomóc w zdecydowaniu, co napisać w podaniu o pracę.

Ciężko jest znaleźć dobrze płatną pracę będąc młodą osobą, dopiero po studiach lub po szkole średniej. Pracodawcy zazwyczaj szukają ludzi młodych, ale posiadających doświadczenie, co oczywiście graniczy z cudem, dlatego warto zacząć stawiać swoje pierwsze zawodowe kroki w jak najmłodszym wieku, mówię tu o pracach dorywczych w przerwach wakacyjnych, lub jeśli jest się studentem (i oczywiście, jeśli studia na to pozwalają) iść do pracy wieczorowej lub weekendowej.

Zdaję sobie sprawę z tego, że studia studiom nierówne i przykładowo student medycyny na pewno nie będzie sobie mógł pozwolić na pracę dorywczą, ale już student filologii czy europeistyki (nie uwłaczając tym kierunkom) ma odpowiednio więcej czasu i może podjąć dodatkowe zajęcie.

Mówię tu o tym po to, żeby uświadomić młodych ludzi, że ze znalezienie pracy wcale nie jest takie proste i im wcześniej się zacznie, tym wcześniej nabierze się doświadczenia, o którym będzie można wspomnieć w CV. Nawet jeżeli prace dorywcze nie będą związane z zawodem, w którym dana osoba chce pracować w przyszłości, czy po ukończeniu studiów, to pracodawca doceni jej wkład, pracowitość i sumienność i chętniej ją zatrudni niż osobę, która nigdy wcześniej nie pracowała.

Szefowie poszukują ludzi otwartych, którzy nie boją się podejmować ryzyka i dają z siebie wszystko będąc w pracy, dlatego warto jest pokazać, że nie jest się osobą leniwą.
Po przejściu całego procesu rekrutacji zazwyczaj należy udać się do lekarza medycyny pracy, po to aby zdobyć odpowiednie zaświadczenie uprawniające pracownika do wykonywania zawodu.

Oczywiście lekarz medycyny pracy nie jest tylko dla przyszłych pracowników, ale też dla przyszłych studentów, uczniów chcących się dostać do technikum zawodowego lub dla przyszłych kierowców.
Będąc przykładowo osobą która zakończyła szkołę średnią, chcąc iść na studia lub po prostu do pracy należy się udać do lekarza medycyny pracy po to, aby dostać odpowiednie zaświadczenie mówiące o tym, że jest się zdolnym do pracy. Wiele osób jednak zastanawia się jak wygląda wizyta u lekarza medycyny pracy, ponieważ nie jest to takie oczywiste.

Nie jest do dentysta, który zbada zęby, czy laryngolog, który przepłucze uszy i oceni stan naszych migdałków. Tak naprawdę sama nazwa „lekarz medycyny pracy” nie wskazuje na to czym doktor się zajmuje, stąd obawy przed pójściem na wizytę do tego właśnie specjalisty.
Na początku, jak w przypadku każdego innego lekarza należy się zarejestrować. Lekarz medycyny pracy przyjmuje zarówno prywatnie, jak i na fundusz.

Oczywiście na ten drugi typ wizyty oczekuje się znacznie dłużej, może nawet i miesiące, w zależności od miasta, dlatego dużo osób decyduje się na wizytę prywatną. Udając się na wizytę płatną musimy być przygotowani na wydatek rzędu stu złotych, ponieważ ceny te oscylują w tej właśnie granicy.
Po omówieniu kwestii rejestracji i płatności możemy przejść do tego jak faktycznie wygląda wizyta u lekarza medycyny pracy, która tak naprawdę ma za zadanie zweryfikować, czy pacjent jest zdolny do wykonywania pracy.

Na takim spotkaniu doktor zadaje podstawowe pytania o samopoczucie, o przebyte choroby i operacje, o wadę wzroku, a także o dolegliwości dermatologiczne. Do tego typu wizyty pacjent powinien przygotować oprócz podstawowych dokumentów (dowodu osobistego, karty zdrowia) skierowanie oraz zaświadczenie o tym, na jakim stanowisku będzie on pracował w przyszłości oraz takie, które informuje o ewentualnych czynnikach szkodliwych towarzyszących przy pracy, na przykład zbyt duże ekspozycja na słońce, lub obecność szkodliwych, chemicznych oparów.

Po przeprowadzonym wywiadzie lekarz medycyny pracy powinien zmierzyć ciśnienie pacjenta, zważyć go i ocenić, czy jego waga jest prawidłowa, zbadać wzrok i słuch. Po wykonaniu tych czynności i ocenie, czy pacjent jest zdolny do pracy lekarz przystępuje do podpisania okresowych badań, umożliwiając tym samym dostarczenie zaświadczenia do pracodawcy.

Okresowe badania należy powtarzać w czasie od roku do pięciu lat, w zależności od tego, czy pacjent ma wadę wzroku lub słuchu, lub innego rodzaju choroby, w przypadku kiedy jest on całkowicie zdrowy, lekarz podpisuje tego rodzaju badania na najdłuższy możliwy czas, czyli pięć lat.
Często wizyta u lekarza medycyny pracy jest niewystarczająca, szczególnie wtedy gdy przyszły pracownik choruje na coś przewlekle lub posiada wady słuchu lub wzroku, wtedy musi dodatkowo udać się na wizyty do laryngologa, okulisty, wykonać EKG, czy spirometrię.

Dopiero z wynikami tych badań lekarz medycyny pracy jest w stanie podpisać zaświadczenie o zdolności wykonywania zawodu przez taką osobę.
Jeżeli więc jesteś osobą, która kiedykolwiek zastanawiała się jak wygląda wizyta u lekarza medycyny pracy, to właśnie dostałeś odpowiedź. Wiele osób się stresuje z racji tego, że sama nazwa niewiele wskazuje na to, czym dokładnie się lekarz zajmuje, jednak należy pamiętać, że jest to tylko niegroźny wywiad lekarski, kilka podstawowych badań, a cała wizyta jest po to, żebyś dostał zaświadczenie o możliwości wykonywania zawodu.