Praca każdego nauczyciela, z wyjątkiem nauczyciela stażysty, podlega ocenie. Od niej bowiem zależy jego dalsza kariera zawodowa. Ocena pozwala na przykład ubiegać się o stopień awansu zawodowego czy uzyskanie wyższego wynagrodzenia. Wymagana jest również przy zgłoszeniu do konkursu na dyrektora szkoły. Dodatkowo motywuje ona nauczyciela do dalszych działań i daje satysfakcję z dobrze wykonywanej pracy.

Od 1 września 2018 roku Ministerstwo Edukacji Narodowej wprowadziło pewne zmiany w rozporządzeniu dotyczącym kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczycieli.

Ocena pracy nauczyciela co ile lat?

Ocena pracy nauczyciela kontraktowego, mianowanego i dyplomowanego może być dokonywana nie wcześniej niż po upływie roku od dokonania poprzedniej. Odbywa się to z inicjatywy dyrektora lub na wniosek nauczyciela, organu nadzorującego czy organu prowadzącego szkołę, ale także na wniosek rady szkoły i rady rodziców.
Kiedy ocena pracy powinna być dokonana obowiązkowo?
* Po zakończeniu stażu na stopień nauczyciela kontraktowego, mianowanego i dyplomowanego;
* Po ukończeniu dodatkowego stażu;
* Co 3 lata pracy w szkole od dnia, w którym nauczyciel uzyskał stopień nauczyciela dyplomowanego, a także nauczyciela kontraktowego i mianowanego, pod warunkiem że w tym czasie nie rozpoczął stażu na kolejny stopień awansu zawodowego (wtedy oceny dokonuje się po zakończeniu stażu).

Czas na ocenę

Przewidziany jest również określony czas na dokonanie przez dyrektora oceny pracy nauczyciela. Jest to okres nie dłuższy niż 3 miesiące od dnia złożenia wniosku o dokonanie oceny lub od pisemnego powiadomienia nauczyciela o rozpoczęciu dokonywania oceny jego pracy.

Oceny pracy nauczyciela

Nauczyciel może otrzymać za swoja pracę jedną z czterech ocen: wyróżniającą, bardzo dobrą, dobrą i negatywną. Najwięcej korzyści daje pracownikowi uzyskanie oceny najwyższej, są to między innymi:
– dodatek dla nauczyciela dyplomowanego za wyróżniającą pracę (po 5 latach od nadania stopnia nauczyciela dyplomowanego),
– skrócenie ścieżki awansu zawodowego dla nauczycieli kontraktowych i mianowanych (po 2 latach mogą rozpocząć staż na kolejny stopień),
– możliwość uzyskania stopnia nauczyciela dyplomowanego bez konieczności odbywania stażu przez dyrektora szkoły.

Uzyskanie oceny bardzo dobrej i dobrej daje nauczycielowi możliwość ubiegania się o nadanie wyższego stopnia awansu zawodowego oraz kontynuacji stażu po zmianie miejsca zatrudnienia.

Natomiast uzyskanie oceny negatywnej łączy się nie tylko z utratą możliwości ubiegania się o nadanie wyższego stopnia awansu zawodowego, ale również z brakiem szans na kontynuację stażu po zmianie miejsca zatrudnienia. Do negatywnych konsekwencji uzyskania takiej oceny należy też obligatoryjne rozwiązanie stosunku pracy nauczyciela.

Nauczyciel, który nie zgadza się z otrzymaną oceną pracy ma prawo złożenia odwołania. Przysługuje mu na to 14 dni od czasu otrzymania dokumentu. Odwołanie od ustalonej oceny pracy wnosi się do organu sprawującego nadzór pedagogiczny (odbywa się to za pośrednictwem dyrektora szkoły). Organ rozpoznający odwołanie od ustalonej oceny lub wniosek o jej powtórne ustalenie ma możliwość nie tylko samodzielnie ustalić nową ocenę, ale również polecić ponowne rozpoznanie sprawy, jeżeli stwierdzi, że naruszono przepisy prawa.

Kryteria oceny

W nowym systemie nauczyciele będą poddawani ocenie według różnych kryteriów w zależności od posiadanego stopnia awansu zawodowego.
I tak stażyści będą musieli spełniać 9 kryteriów, nauczyciele kontraktowi 14, mianowani 19, a dyplomowani – co najmniej 23. Przy czym wymagania dla nauczyciela kontraktowanego to spełnienie 9 kryteriów nauczyciela stażysty plus 5 dodatkowych. Nauczyciel mianowany musi spełnić wszystkie kryteria przewidziane dla 2 niższych stopni plus 5 przewidzianych dla jego stopnia. Obowiązkiem nauczyciela dyplomowanego jest natomiast spełnianie kryteriów dla nauczyciela stażysty, kontraktowego, mianowanego oraz dodatkowo 2 obligatoryjnych plus co najmniej 2 z kolejnych czterech.

Regulamin dokonywania oceny pracy

W związku z wejściem nowych przepisów dyrektor ma obowiązek ustalenia wewnątrzszkolnego regulaminu dokonywania oceny pracy nauczyciela. Wymaga to zasięgnięcia opinii rady pedagogicznej oraz związków zawodowych.

Rodzice a ocena pracy

W procedurze oceny pracy nauczyciela wprowadzono ważną zmianę, która dotyczy właśnie roli rodziców. A mianowicie, w szkołach, w których działa rada rodziców, dyrektor będzie miał obowiązek zasięgnięcia jej opinii. I chociaż opinia rodziców nie będzie dla niego wiążąca, jest to ważny krok w kierunku zwiększenia wpływu rodziców na pracę szkoły.

Każdy dorosły człowiek w swoim życiu z pewnością choć raz szukał pracy i wie, że nie jest to łatwe zajęcie. Znalezienie dobrej pod względem godzin pracy i pod względem rodzaju wykonywanego zajęcia pracy graniczy niemalże z cudem. Setki wysłanych CV oraz listów motywacyjnych, które nie dały żadnych efektów, a jedynie przyniosły frustrację i niezadowolenie.

Ile można szukać, jeśli cały czas nasza oferta jest odrzucana?

Musi być to bardzo dołujące, zwłaszcza jeśli ukończyliśmy stosowne do ubiegania się o pracę na danym stanowisku studia, a mimo tego i tak nas tam nie chcą, tłumacząc, że obecnie mają komplet załogi w firmie. Sytuacji, gdzie młodzi i wykształceni ludzie nie mogą naleźć pracy, można wręcz mnożyć, a powodów jest wiele. Jednym z nich jest przykładowo przesyt rynku daną grupą zawodową.

Przyszli studenci powinni poważnie podejść przed wyborem wymarzonych studiów, do analizy rynku pracy i prognoz na kolejne lata, w których powinni zostać już absolwentami. Specjaliści z tej dziedziny, są w stanie dosyć skutecznie przewidywać, na jakie zawody będzie w przyszłości zapotrzebowanie. Wiedzą wcześniej, co warto studiować, aby za 5 lat nie zostać bezrobotnym i nie zastanawiać się ile dni przysługuje na poszukiwanie pracy, kiedy pracujemy w tymczasowym miejscu, aby przeczekać złą sytuację.

Nie warto kończyć studiów, po których wiadomo, że nie będzie dla nas pracy, bo to zwyczajnie strata czasu, a robi tak wielu młodych ludzi, nieświadomie wybierając kierunki na uczelniach. Lepiej podejść do tego rozsądnie i przeanalizować rynek. Oczywiście nie chodzi też o to, aby iść na studia, co do których kompletnie nie mamy predyspozycji i nie widzimy się totalnie w zawodzie, który po ich ukończeniu uzyskamy.

Ale wśród tak szerokiej oferty, jakie dają uczelnie wyższe, z pewnością da się znaleźć kierunek, który zapewni satysfakcję, a jednocześnie da nam dobry zawód, na który jest na rynku zapotrzebowanie. Po studiach, które są nadzwyczaj popularne i decyduje się na nie wielu młodych ludzi, nie można spodziewać się niczego dobrego. Lepiej wybrać bardziej niszowy kierunek, o którym obecnie dużo osób nie mówi i nie interesuje się nim.

Wtedy, za 5 lat, gdy zdobędziemy już tytuł magistra z danej dziedziny, nie będziemy się musieli zbytnio natrudzić, aby znaleźć pracę. Może wręcz okazać się, że to praca znajdzie nas, bo właśnie na takich mały popularnych kierunkach, to pracodawcy biją się o pracownika. Ciężko powiedzieć jaki zawód za 5 lat będzie poszukiwany, ale z pewnością są specjaliści, którzy zajmują się takim przewidywaniem.

Warto śledzić zmieniające się trendy na rynku pracy i pod tym kątem wybierać swój przyszły zawód. Przykładowo, tak popularne wśród studentów kierunki, jak socjologia, czy też psychologia, obecnie nie dają niestety gwarancji zatrudnienia, a mimo to młodzi ludzie się na nie decydują. Potem zazwyczaj są rozczarowani, że nie mogą znaleźć pracy w swoim zawodzie i muszą zadowolić się czymś zupełnie innym, kompletnie niezwiązanym z ich kwalifikacjami.

Szukanie pracy też jest zresztą w pewnym stopniu sztuką. Trzeba wiedzieć, jak zaprezentować swoją osobę, aby ktoś się nią zainteresował. Jak pokonać tak dużą konkurencję, jaka zazwyczaj jest w walce o każde lepsze stanowisko. Na to nie ma dobrej recepty i rady. Trzeba mieć to coś, co przekona do nas pracodawcę i sprawi, że staniemy się dla niego numerem jeden. Specjaliści od spraw wizerunku, nie mają wątpliwości, że dobry, zadbany wygląd znacznie pomaga w znalezieniu pracy marzeń.

Niby mówi się, że nie ocenia się człowieka po wyglądzie, ale jednak w aspekcie poszukiwania pracy, ma on istotne znaczenie. Kompetencje czasem są nawet na drugim miejscu, chociaż nie można też generalizować. Może po prostu są zawody, które wymagają dobrej prezencji, a to jak wyglądamy, jest zwyczajni częścią naszej pracy. Przykładowo, sekretarka dużej, renomowanej firmy, raczej zawsze powinna wyglądać dobrze, a nie odpychać na swój widok.

Jest przecież swego rodzaju wizerunkiem firmy, wita ważnych gości i ma z nimi bezpośredni kontakt, musi więc odpowiednio się prezentować każdego dnia. Tak samo kosmetyczka, która codziennie wykonuje makijaże i stylizacje paznokci. Musi mieć codziennie dobry makijaż i zadbane paznokcie, bo w innym przypadku, żadna klientka nie umówiłaby się do niej na wizytę.
Tak to już jest, wizerunek pozwala kształtować naszą markę osobistą i w niektórych zawodach jest po prostu niezbędnym i nieodłącznym elementem wykonywanej pracy. W końcu dbanie o siebie nie jest niczym złym, a jak nas widzą, tak nas piszą.

Kiedy rezygnujemy z dotychczasowej pracy i podpisujemy umowę z nowym szefem, musimy dopilnować kilku formalności. Jeżeli nie zmieniamy pracodawców jak przysłowiowe rękawiczki, mamy raczej niewielką wprawę w tej materii, a co za tym idzie, bardzo dużo pytań i wątpliwości.

Pomijając sprawy związane bezpośrednio ze świadczeniem pracy i dokumentami, które sami musimy dostarczyć nowemu pracodawcy i tymi, które winniśmy otrzymać od pracodawcy poprzedniego, nurtuje nas pewna kwestia, którą jakoś niefortunnie poruszyć w pierwszych dniach w nowej firmie. Chodzi mianowicie urlopy.

A dokładnie – co z urlopem przy zmianie pracy?

Generalna zasada jest w przypadku udzielania przez pracodawcę urlopów następująca: urlop liczy się proporcjonalnie do czasu przepracowanego u danego pracodawcy. Co to jednak znaczy w praktyce?

Po pierwsze, należy wiedzieć, że urlop przysługuje tylko i wyłącznie pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, bowiem tylko w takim przypadku zastosowanie mają przepisy kodeksu pracy.

Pracownikowi, który przepracował na podstawie umowy o pracę krócej niż 10 lat, przysługuje 20 dni urlopu wypoczynkowego rocznie, natomiast pracownikowi, który przepracował powyżej 10 lat – 26 dni urlopu rocznie. Do stażu pracy wlicza się lata nauki (ilość zależy od rodzaju ukończonej szkoły).

Wyjaśnię to na przykładzie. Pani Ania ukończyła studia oraz przepracowała rok w firmie. Ma dziewięcioletni staż pracy (studia dają 8 lat stażu pracy plus czas praktycznie przepracowany na etacie). Przysługuje jej więc urlop w wymiarze 20 dni rocznie. Za rok Pani Ania będzie miała 10 letni staż pracy i 26 dni urlopu.

A co gdyby Pani Ania nigdy nie studiowała?

Wtedy, zgodnie z obowiązującymi przepisami o obowiązku szkolnym, zapewne skończyłaby po podstawówce szkołę zasadniczą zawodową lub równoważną (i miałaby 3 lata stażu pracy), średnią zawodową lub średnią zawodową po zasadniczej zawodowej (5 lat stażu pracy), liceum ogólnokształcące (4 lata) lub po liceum jeszcze szkołę policealną (6 lat stażu pracy).
W każdym przypadku miałaby 20 dni urlopu rocznie i w zależności od ukończonej szkoły, musiałaby przepracować określoną liczbę lat, żeby otrzymać prawo do 26 dniowego urlopu.

Pozostając przy Pani Ani, wyobraźmy sobie, że Pani Ania po przepracowaniu roku u pierwszego pracodawcy postanawia zmienić pracę i u pierwszego pracodawcy świadczy pracę do dnia 31.03.2018 a od 1.04.2018 jest zatrudniona w nowej firmie. Jak w tym przypadku wygląda jej urlop?

Urlop zawsze liczony jest proporcjonalnie. Czyli, jeśli Pani Ani w danym roku kalendarzowym przysługuje 20 dni urlopu, to z poprzednim pracodawcą rozlicza się z urlopu w wymiarze 5 dni (3/12*20 = 1/4*20 = 5), natomiast z nowym – w wymiarze 15 dni.

Co oznacza sformułowanie „rozlicza się”? Jeśli Pani Ania w okresie od 01.01.2018 do 31.03. 2018 nie wzięła ani jednego dnia urlopu, poprzedni pracodawca musi wypłacić jej ekwiwalent za należny urlop. U nowego pracodawcy Pani Ania ma 15 dni urlopu.

Jeśli Pani Ania (nie planując wcześniej zmiany pracy i mając umowę na czas nieokreślony, lub określony gdzie umowa nie wygaśnie przed dniem 31.12.2018) wybrała 7 dni urlopu? Wtedy po prostu u nowego pracodawcy będzie jej przysługiwał urlop w wymiarze 13 dni.

Należy w tym miejscu wspomnieć, że w przypadku Pani Ani założyliśmy, że Pani Ania podpisze od razu umowę na czas nieokreślony, albo umowę na czas określony dłuższy niż do końca roku. Tylko wtedy przysługuje jej urlop w wymiarze 15 dni u nowego pracodawcy.

Jeśli Pani Ania podpisze u nowego pracodawcy pierwszą umowę na okres powiedzmy 3 miesięcy (co jest bardziej realne, niż umowa na czas nieokreślony w dzisiejszej rzeczywistości), jej wymiar urlopu będzie wyglądał następująco: 3/12*15 = 3, 75 czyli po zaokrągleniu do pełnych dni – 4 dni urlopu w okresie zatrudnienia na umowę na czas określony równy 3 miesiące.
Podkreślić należy, że zaokrąglenia urlopu do pełnych dni dokonuje się nie według zasad matematycznych a zawsze w górę. Czyli gdybyśmy z obliczeń otrzymali np. ułamek 2,16, to i tak zaokrąglilibyśmy do 3 dni.

Czy wymiar urlopu zależy jeszcze od jakiegoś czynnika oprócz czasu trwania umowy o pracę i stażu pracy pracownika? Tak, mianowicie od wymiaru etatu. Dotąd zakładaliśmy, że Pani Ania zawsze pracowała w wymiarze pełnego etatu i na tej podstawie dokonywaliśmy stosownych obliczeń.

Dla odmiany przyjmijmy, że Pani Ania zatrudniła się u nowego pracodawcy na pół etatu. Jaki będzie przysługiwał jej urlop? Znowu pojawia się zasada proporcji. Liczymy więc 1/2 *3/12*15= 1,875, czyli 2 dni urlopu.

Każdy z nas chciałby mieć wymarzoną pracę i chodzić do niej z uśmiechem na twarzy. Czasami jednak życie ma na nas inny plan i stara się nam podłożyć różnego rodzaju kłody pod nogi. Gdy stracimy pracę, lub przez dłuższy czas nie możemy jej znaleźć, staramy się zastanawiać nad tym, co w takim momencie zrobić. Z pomocą powinna nam przyjść rejestracja w urzędzie pracy, który ma obowiązek pomóc nam w jej poszukiwaniu.

Co trzeba mieć żeby zarejestrować się w urzędzie pracy?

Przede wszystkim musimy mieć status osoby bezrobotnej i nie możemy być nigdzie zatrudnieni, by nie narobić sobie problemów podczas rejestracji i żeby wszystko poszło zgodnie z planem. Gdy ja rejestrowałem się w tego typu urzędzie, musiałem mieć ponadto ze sobą mnóstwo dokumentów. Zaczynały się one od różnego rodzaju świadectw ukończenia szkół, poprzez dane o niekaralności i z tego co pamiętam wpis od wójta gminy, że nie posiadam żadnej działki rolnej zarejestrowanej na siebie.

Gdy ktoś taką posiadał, musiałem co oczywiste przynieść taki dokument i o tym poinformować. Co oczywiste oprócz wszystkich dokumentów wymienionych wyżej, potrzebny nam też był dowód osobisty, który zawsze nam się przyda i możemy się dzięki niemu wylegitymować i potwierdzić swoją tożsamość. Gdy dostarczymy już wszystkie dokumenty powinniśmy się z nimi udać do rejestracji, w celu sprawdzenia przez osobę siedzącą tam, czy wszystko się zgadza i czy możemy dostać dokument umożliwiającym nam zanotowanie nas w ewidencji systemu i możliwość uzyskania pomocy w poszukiwaniu pracy.

Kolejnym plusem rejestracji w urzędzie pracy, jest z pewnością możliwość bycia ubezpieczonym. To bardzo ważny aspekt, przez który mnóstwo osób rejestruje się tam i chce dane ubezpieczenie otrzymać. To bardzo ważna kwestia, gdy nie posiadamy pracy, gdyż każdego dnia noga może nam się powinąć i gdy nie posiadamy ubezpieczenia zdrowotnego, to możemy podczas wizyty w szpitalu mieć niemały problem i dostać odmowę przyjęcia lub komunikat, że będziemy musieli za całe badanie, czy zabieg zapłacić.

Gdy uda nam się już dopiąć swego, dostaniemy małą książeczkę, dzięki której będziemy mogli po uprzednio wpisanej przez urzędnika dacie, zgłosić się pod wybrany adres w tym dniu i odbyć kolejną wizytę. Oczywiście w tym czasie nie musimy tylko i wyłącznie czekać na odzew ze strony urzędu, który co prawda szuka nam pracy i jesteśmy cały czas w jego ewidencji, ale z doświadczenia wiem, że możemy tam nawet figurować kilka długich miesięcy, zanim dostaniemy telefon, czy list, że mają dla nas ofertę i abyśmy się stawili pod wybrane stanowisko.

Ja szukałem pracy w internecie i na własną rękę, gdyż wiedziałem, że można liczyć tylko na siebie i że nie można siedzieć bezczynnie w domu całymi miesiącami w oczekiwaniu na to, że coś się wydarzy. W urzędzie jesteśmy nawet informowani o tym, że oni ze swojej strony zrobią wszystko, by znaleźć nam jak najszybciej zatrudnienie, ale żebyśmy sami starali się również coś znaleźć i w razie czego od razu pojawili się w urzędzie i to zgłosili.

Dzieje się tak dlatego, że nie możemy jednocześnie funkcjonować w bazie osób jako ta bezrobotna i pracować na umowę w jednej z firm. Musimy być uczciwy wobec Państwa i zachować się fair, zgłaszając to od razu jak tylko będziemy podejmować gdzieś pracę, którą znaleźliśmy na własną rękę.

Gdy już to zrobimy, Pani wyrejestruje nas z ewidencji i będziemy mogli w spokoju i z czystym sumieniem podpisać umowę o pracę legalnie i z radością, że w końcu udało nam się tego dokonać. Jeśli jednak wciąż nie uda nam się niczego znaleźć i dalej będziemy liczyć na pomoc urzędu, musimy pamiętać, że będziemy się tam pojawiać co 2,3 miesiące. Tak miałem ja i niestety praktycznie za każdym razem nie dostawałem żadnej oferty.

Gdy ta się pojawiła, była dla mnie zupełnie niesatysfakcjonująca.

Niestety była w miejscu, do którego był bardzo słaby dojazd, a ja nie miałem w tamtym okresie swojego samochodu, przez co musiałem z niej zrezygnować, gdyż nie miałbym się tam jak dostać. Zostało to niestety potraktowane jako odmowa przyjęcia pracy i zostałem wyrejestrowany z systemu, oraz pozbawiony na okres kilku miesięcy ubezpieczenia zdrowotnego.

Udało mi się na szczęście po miesiącu znaleźć pracę na własną rękę i nie musiałem już więcej liczyć na pomoc Państwa. Podczas pierwszej wizyty w urzędzie pracy pamiętajmy więc, aby zabrać świadectwa ukończenia szkół, dokumenty z poprzednich prac, oraz dowód osobisty, który jest najważniejszy, byśmy mogli spisać z niego najważniejsze dane do urzędowej bazy danych.

Urlop należy się każdemu pracownikowi, zatrudnionemu według umowy o pracę – bez względu na to czy praca jest na pełen etat czy obejmuje tylko część etatu. Jednak ilość wolnych dni zależy od tego jak długo osoba jest zatrudniona. Innymi aspektami, które odgrywają dość ważną rolę są ukończone szkoły czy też staże.

Urlop jest płatną przerwą od pracy. Wolne dni opłacane są taką samą stawką, którą pracownik otrzymywałby, gdyby w tym czasie uczęszczał do pracy. Urlop przysługuje co roku, a ilość wolnych dni zwiększa się z przepracowanymi latami. Na pierwszy urlop, osoba z

Podczas pierwszego roku zatrudnienia urlop nabywa się z każdym miesiącem w wymiarze 1/12 urlopu. Co to dokładnie oznacza? Przyjmijmy, że ktoś zostaje przyjęty do swojej pierwsze pracy. Po przepracowaniu roku taka osoba dostaje 20 wolnych dni do dyspozycji.

Jeśli został przyjęty pierwszego stycznia, na to, po miesiącu może wziąć 1/12 urlopu z przysługujących mu 20 dni, czyli 1,6 dnia (2 dni w zaokrągleniu). Po pół roku pracy, przysługuje 6/12 urlopu czyli aż 10 dni. Takie proporcje są funkcjonalne w przypadku pierwszego roku zatrudnienia. Z kolejnymi latami, prawo do urlopu, otrzymuje się na początku roku kalendarzowego.

Jest to uwarunkowane kodeksem – art. 153 §1 Kodeksu pracy, pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy, w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 urlopu, przysługującego mu po przepracowanym roku. Jednocześnie stosownie do treści §2 powołanego przepisu, prawo do kolejnych urlopów wypoczynkowych pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym.

Jak policzyć w innych przypadkach to ile dni urlopu przysługuje po roku pracy?
Tak jak już zostało wspomniane, ilość dni zależy od przepracowanych lat, ukończonych wcześniej szkół oraz od etatu na jaki jest zatrudniona dana osoba. Kodeks pracy zaznacza wyraźnie, jakie szkoły, ile lat wliczają nam w okres zatrudnienia:
– zasadnicza/równorzędna szkoła zawodowa – nie więcej niż 3 lata;
– średnia szkoła zawodowa – nie więcej niż 5 lat;
– średnia szkoła zawodowa dla absolwentów zasadniczych/równorzędnych szkół zawodowych – 5 lat;
– średnia szkoła ogólnokształcąca – 4 lata;
– szkoła policealna – 6 lat;
– szkoła wyższa – 8 lat.

Należy pamiętać, że różne szkoły nie sumują się ze sobą. Oznacza to, że jeśli ktoś uczęszczał do szkoły ogólnokształcącej, a później udał się do szkoły wyższej, nie otrzymuje 12 lat wliczonych w okres zatrudnienia lecz 8 lat. Zawsze brana jest pod uwagę korzystniejsza, dla pracownika, opcja. Również osoby, które pracują i uczą się jednocześnie, nie mają sumowanych lat.

Do okresu zatrudnienia są jednak wliczane lata odbyte na innych stanowiskach pracy. Są one naliczane bez względu na to, jaka przerwa dzieli dane okresy zatrudnienia. Natomiast w przypadku zatrudnienia na dwa (lub więcej) etaty, wliczone zostaje poprzednie, niezakończone zatrudnienie w części, która przypada na czas przed zawiązaniem umowy na kolejne stanowisko pracy.

Przejdźmy teraz do opcji związanych z urlopem. Kodeks pracy ustanowił dwa warianty:
1) 20 dni urlopowych, jeśli osoba jest zatrudniona krócej niż 10 lat;
2) 26 dni urlopowych, jeśli osoba jest zatrudniona dłużej niż 10 lat.
Tak ustalona wersja dotyczy pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin. A jak wygląda sprawa z pracownikami zatrudnionymi na niepełny wymiar? Osoba pracująca na pół etatu ma chronologicznie prawo do 10 lub 13 dni urlopu. Liczba również zależy od przepracowanych lat. Co istotne, pracownik, nie ma obowiązku rozliczania się z urlopu branego na żądanie. Takie dzień wolny przysługują aż cztery razy w roku!

Podsumowując – to ile dni urlopu przysługuje po roku pracy jest sprawą indywidualną, zależną od doświadczenia danego człowieka. Jedna pewne kwestie dotyczące udzielania urlopów są takie same.
Według kodeksu, część urlopu powinna wynosić nieprzerwanie 14 dni kalendarzowych. O tym jak rozdzielić pozostałe dni decyduje pracownik. Może wykorzystać wszystkie, przynależące mu dni, od razu.

Ilość urlopowych dni, w danym roku kalendarzowym, nie może przekroczyć zakresu jaki przysługuje pracownikowi. Wymiar urlopu jaki jest zapisany w kodeksie pracy, jest wymiarem minimalnym. Co to oznacza?
Pracownik, który ma staż pracy odpowiednio mniejszy niż 10 lat i co najmniej 10 letni, nie może mieć urlopu niższego niż nakazują to przepisy. Jednak według statusu, regulaminu pracy czy też indywidualnej umowy, pracodawca może przyznać większą ilość dni wolnych od pracy.

Praca na etat jest idealnym rozwiązaniem dla każdego, kto nie prowadzi własnej działalności gospodarczej. Dzięki ogłoszeniom możemy znaleźć odpowiednią dla siebie ofertę zawodową. Często kierujemy się doświadczeniem, pasją oraz predyspozycjami do wykonywania danej pracy. Wymagania pracodawcy muszą pokryć się z naszymi umiejętnościami, dlatego wybierając stanowisko powinniśmy zwrócić uwagę na wszelkie warunki.

W większych miastach i miejscowościach znajdziemy szeroką gamę przeróżnych prac. Dzięki takiej opcji na pewno każdy znajdzie coś odpowiedniego dla siebie. W dzisiejszym świecie bez problemu możemy znaleźć zatrudnienie zarówno stacjonarnie, jak i pracę zdalną, która jest możliwa przy wielu projektach. Postęp technologii sprawia, że wiele usług oferowanych jest także w internecie, dlatego znajdziemy coraz więcej ciekawych i oryginalnych zawodów.

Praca na etacie polega przede wszystkim na przepracowaniu wyznaczonej ilości godzin w miesiącu. Grafik może być narzucony z góry lub ustalony z pracodawcą. Coraz częściej firmy oferują elastyczne godziny pracy, ponieważ idą z duchem czasu i dbają o to, żeby pracownik miał także czas na swoje zajęcia. Wiele osób podejmuje pracę wraz z nauką, dlatego idealnym rozwiązaniem będzie praca w niepełnym wymiarze godzin.Najczęściej możemy spotkać się z opcją pracy na 1/2 etatu lub 3/4 etatu.

W takim razie 3/4 etatu ile to godzin pracy miesięcznie?

Zazwyczaj jest to praca po 6 godzin 5 dni w tygodniu, czyli 120 godzin w miesiącu. Godziny pracy mogą być jednak regulowane przez pracodawcę w zależności od zapotrzebowania. Możemy więc także w jednym dniu przepracować mniej godzin, co będzie skutkowało większą ilością godzin w innym terminie. Bardzo często musimy dostosować się do współpracowników, którzy także mogą mieć inne dodatkowe zajęcia.

Bardzo ważne jest zrozumienie i pogodzenie swoich innych obowiązków z pracą na etacie. Decydując się na dane stanowisko musimy więc wziąć pod uwagę godziny, w których działalność bądź firma jest czynna.
Niepełny etat jest idealnym rozwiązaniem dla uczniów, studentów lub rodziców, którzy muszą zajmować się dzieckiem. Praca w skróconym wymiarze godzin pozwala na podjęcie nauki, realizowaniu swoich celów i pasji, ale także obowiązków.

Obecnie bez problemu możemy pogodzić naukę z pracą, ponieważ wiele zakładów szuka uczniów i praktykantów na stanowiska w firmie. Jest to idealne rozwiązanie dla osób, które chcą się usamodzielnić a zarazem spełnić swoje marzenie o skończeniu wymarzonej szkoły. W takim systemie zadbamy także o swoje zakwaterowanie i opłaty, które musimy uiścić. Pracę na niepełny etat często podejmują również kobiety, które muszą zadbać także o dobro i opiekę swojego dziecka.

Kończąc wcześniej pracę możemy bez problemu odebrać naszą pociechę z przedszkola lub szkoły. Jest to świetna opcja, ponieważ nie trzeba wtedy zatrudniać opiekunki, a jak wiadomo, są to niemałe koszty. Często do pracy na część etatu zmusza sytuacja rodzinna. Zdarza się, że trzeba zaopiekować się młodszym lub starszym członkiem rodziny. Praca nie powinna nas ograniczać i sprawiać, że zaniedbamy inne, ważne życiowe sprawy.

Oferty pracy na 3/4 etatu możemy znaleźć w prasie, w internecie, ale także możemy udać się do urzędu pracy w naszym mieście. Pracodawcy często przystają na niepełny wymiar godzin, ponieważ coraz częściej spotykamy się z realizacją innych zajęć w ciągu dnia. Wystarczy poszukać odpowiednich ofert i zapytać o możliwość pracy kilka godzin dziennie. Taki system pozwala także na realizowanie swojego hobby i zainteresowań.

Po pracy zostaje nam dużo czasu na to, aby oddać się swoim ulubionym zajęciom. W dobie internetu możemy także próbować swoich sił w pracy zdalnej, która w połączeniu z pracą na niepełnym etacie może nam dać spore zyski. Ważne jest samozaparcie i wytrwałość w dążeniu do celu.

Praca nie musimy być nudna i monotonna, zawsze możemy znaleźć ofertę, która sprawi, że z chęcią będziemy chodzić o pracy i realizować się w niej. Szansa na znalezienie wymarzonej pracy jest większa w intensywnie rozwijających się miejscowościach. Dzięki coraz to nowszym budownictwom możemy znaleźć ciekawe i oryginalne posady zarówno w centrum jak i na uboczach miasta.

Po pracy na część etatu będziemy mieli czas, aby załatwić swoje sprawy i najpotrzebniejsze rzeczy w danej miejscowości. Jest to także spore ułatwienie, ponieważ nie musimy specjalnie dojeżdżać o innej porze dnia.
Podsumowując praca na 1/2 lub 3/4 etatu to świetne rozwiązanie dla osób, które chcą się rozwinąć także w innej dziedzinie lub potrzebują czasu na inne obowiązki pozazawodowe.

Praca łączy nas wszystkich i codziennie przemierzamy kilometry, by dotrzeć na jej miejsce i zająć się obowiązkami, które tam na nas czekają. Jedni z nas są bardziej zadowoleni z tego, co robią, a inni mniej. Jednakże życie toczy się dalej i coś w nim porabiać musimy. W zależności od tego, jakie kwalifikacje posiadamy, taką pracę znajdujemy i tak działa te mechanizm zatrudnienia.

Jedni z nas pracują 8, a inni 12 godzin, u każdego z nas inaczej wygląda więc przerwa, jaką dostajemy na zjedzenie śniadania i posilenia się podczas wielu obowiązków, do których będzie nam potrzebne sporo energii. 8h pracy ile przerwy, to pytanie, które zaraz po przyjściu do nowego miejsca pracy, zadajemy naszym nowym kompanom, z którymi to będziemy dzielić przez najbliższe miesiące, lub lata jedno pomieszczenie. Na to pytanie ciężko odpowiedzieć w jeden sposób.

Dzieje się tak dlatego, że w każdej pracy ustala się swoje warunki i wszystko leży w rękach szefa, lub osób decyzyjnych, które zarządzają naszą firmą. To oni zaraz po tym jak pojawimy się po raz pierwszy w pracy, znajdują dla nas chwilę czasu, by na szybko wdrożyć nam do głowy podstawowe zasady obowiązujące w tym miejscu, tak byśmy zostali tam godnie wprowadzeni i postarali się nie dopytywać kilka razy o to samo. Z reguły wygląda to tak, że podczas 8 godzin pracy mamy dwie przerwy. W zależności w jakiej branży pracujemy, trwają one od 15 do 30 minut.

Wszystko jest także mocno zależne od tego w jakim tempie musimy pracować. Jeśli czas nas nie goni, to możemy sobie pozwolić na dłuższy relaks, jeśli jednak musimy nadrobić ważne zlecenie, lub jakaś sprawa nie może dłużej poczekać, szef będzie na nas z pewnością patrzył nieciekawie, gdy nasze przerwy będą trwać zbyt długo i gdy nie będziemy się brać za pracę od razu. Charakter pracy ma tu jednak największe znaczenie. Wyobraźmy sobie dwa charaktery pracy.

Czyli ta w biurze jako informatyk i ta na otwartej przestrzeni, jako osoba pracująca na budowie. Każdy, kto chociaż raz miał styczność z osobami pracującymi w tych dwóch, jakże różnych branżach, widział z pewnością, że jest to zupełnie inny charakter i tempo działania. Budowlańcy są najczęściej bardzo poganiani, a praca ta polega na ciągłym stresie i umiejętności posiadania szybkiej orientacji, bez której na pewno nie odnajdziemy się na placu budowy i nie damy sobie tam po prostu rady.

Za to praca informatyka, to po prostu pełen komfort i wygoda. Z reguły bywa tak, że osoby na takim stanowisku są sami sobie szefem i doskonale wiedzą jak zorganizować sobie czas. Mają też tak mocne stanowisko, że nic nie jest ich w stanie z niego ruszyć, a szef jest wręcz dumny, że dla nich pracujemy i że to ich firmę z takimi kwalifikacjami wybraliśmy. Musimy więc zrobić coś naprawdę głupiego, by stracić szansę pracy, posiadając umiejętności programisty, lub informatyka z ogromną wiedzą.

Taka osoba zarabia wielkie pieniądze, ale jego praca jest też bardzo odpowiedzialna i jak to mówią coś za coś. Za wielkie pieniądze musi poświęcić swój prywatny czas i często pracować do późnych godzin, co przekłada się na brak czasu wolnego dla swoich bliskich. Jest to też odpowiedzialność, którą najlepszy programista musi na siebie brać, za to gdyby projekt nie wyszedł i gdyby coś poszło nie tak, jak zapewniał że pójdzie.

Nie ma więc co zazdrościć osobom na takim stanowiskach ich wysokiej pensji, są one bowiem obarczone dużą odpowiedzialnością i działającym na nich dzień w dzień stresem. Nie ma się więc co dziwić, że osoby pracujące na takich stanowiskach dostają dużo więcej przerwy w pracy i nikt nie patrzy im na ręce. Znam takie przypadki, że osoba wychodziła nawet w danym dniu z biura i nie wracała już tego samego dnia.

Nastąpiło po prostu przegrzanie organizmu i jak to mówią przemęczenie materiału. Czasem tak jest, że gdy robimy jedną czynność przez kilka dni, czy miesięcy non stop, to przychodzi powolne wypalenie się i musimy na kilka chwil się zresetować. Bierzemy wtedy wolne, lub jak wyżej przeze mnie wymieniona osoba, wychodzimy po prostu i wracamy, gdy wróci nam świeżość.

Nikt się o takie zachowania nie obraża i szefostwo z reguły zajmowało się kiedyś samo podobną branżą, więc wie z czym to się je i że takie sytuacje po prostu muszą nastąpić.
Reasumując więc, przerwa w pracy trwa tyle, na ile możemy sobie pozwolić i jakie stanowisko sprawujemy, lecz z reguły w większości prac, które trwają 8 godzin dziennie, są to dwie przerwy po 15 minut. Ta na drugie śniadanie około 11 i kolejna już koło 14 na jakiś lekki obiad.

Badanie, które wykonuje lekarz medycyny pracy jest formalnością, na którą musimy się przygotować udając się do nowej pracy, a także już piastując określoną posadę. Przyda się nam sporo cierpliwości – czekają nas bowiem badania wstępne, okresowe i kontrolne. Badania takie z jednej strony są obowiązkiem pracownika, z drugiej zaś stanowią swego rodzaju przywilej.

Są one bowiem wszechstronne, sprawdzają ogólną kondycję zdrowotną badanego oraz to, czy wykonywany przezeń zawód nie wpływa negatywnie na jego stan zdrowia. Warto więc korzystać z tego przywileju, bowiem zawsze należy pamiętać o tym, by co jakiś czas sprawdzać swój stan zdrowia. Pamiętajmy, iż zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć. Im wcześniej wykryjemy ewentualne nieprawidłowości w funkcjonowaniu naszego organizmu, tym większe szanse na wprowadzenie odpowiedniego i skutecznego leczenia.

Badania wstępne są bardzo ważnym etapem w całej procedurze przyjęcia pracownika na wybraną posadę. Sprawdzają one bowiem jego ogólny stan zdrowia oraz to, czy jest on gotów wykonywać wybrany zawód. Istnieje przecież możliwość, iż ewentualne przyszłe zajęcie mogłoby mieć negatywny wpływ na stan zdrowia aspirującego do posady człowieka.

W takim przypadku wręcz niedopuszczalnym byłoby zezwolenie mu na wykonywanie tego zawód. Dlatego też wstępne badania przed przyjęciem na wybrane stanowisko są bardzo wszechstronne, sprawdzają ogólny stan zdrowia. Innymi słowy sprawdzają one przydatność potencjalnego pracownika do wykonywania pracy na określonym stanowisku. Podlegają im jednak nie tylko młodociani pracownicy, ale również tacy, którzy posiadają już pewne doświadczenie, jednak aplikują na stanowisko, które jest związane w pracą w szkodliwych dla zdrowia warunkach.

Ile kosztuje badanie u lekarza medycyny pracy?

Cóż, wszystko zależy od tego, jakim badaniem jesteśmy zainteresowani. Standardowe badanie lekarskie – wstępne, okresowe lub kontrolne – to koszt około 50 polskich złotych. Jeśli jednak na co dzień zajmujemy się pracą, w której przebywamy na wysokościach powyżej 3 metrów, koszt badania przeprowadzanego przez lekarza specjalistę medycyny pracy wzrasta już do 100 złotych.

Zdarza się również, iż od młodej osoby poszukującej dorywczej pracy wymaga się tak zwanego wpisu do książeczki sanepidowskiej (badanie do celów SANEPID/ wpis do książeczki zdrowia). Jest to koszt 20 złotych i ponosi go oczywiście osoba decydująca się na takie badanie. Często przydaje się ono przykładowo młodym dziewczynom i kobietom, które rozglądają się za dodatkowym zatrudnieniem jako hostessy.

Jeszcze inna kategoria badań – a co za tym idzie, również i kosztów – przysługuje kierowcom. Badanie kandydata na kierowcę kategorii BTE kosztuje 200 złotych. Takie same koszty ponosi się w przypadku badań kierowców kategorii C, D oraz E.

Jak wyglądają takie badania? Cóż, różnią się one między sobą w zależności od wykonywanego przez pacjenta zawodu. Zazwyczaj podstawą jest ogólne badanie krwi oraz moczu. Prócz tego w skład zestawu badań wchodzi też RTG płuc. Pracownicy spędzający długie godziny przed monitorem komputera mogą się również spodziewać sprawdzenia jakości oraz stanu ich wzroku.

Zawodowi budowlańcy zaś zazwyczaj muszą się poddać także spirometrii, która jest czynnościowym badaniem układu oddechowego. Osoby pracujące na wysokościach skierowane zostaną do neurologa, a takie, które będą miały w pracy styczność z pyłami, udadzą się do gabinetu laryngologicznego.

Kto zajmuje się wykonywaniem takich badań? Jak już wcześniej wspominaliśmy, lekarz medycyny pracy. Co dokładnie należy do kompetencji takiego specjalisty? Przede wszystkim badanie oraz monitorowanie zdrowia wszystkich pracowników.
Oprócz tego monitoruje on też wpływ środowiska pracy na zdrowie zatrudnionych oraz ewentualne zagrożenia, które miejsce pracy może dla stanu zdrowia stwarzać. Oprócz tego wydaje on oczywiście zaświadczenia o zdolności do wykonywania zawodu oraz stwierdza brak przeciwwskazań do podjęcia pracy na konkretnym stanowisku.

Co ciekawe, medycyna pracy nie zrzesza jedynie samych lekarzy. Jest to znacznie szersze grono – prócz lekarzy specjalistów zalicza się do niego również pielęgniarki czy psychologów, którzy przecież także biorą udział w diagnostyce, leczeniu oraz profilaktyce chorób pracowników.

Ponadto, do obowiązków pracowników tego działu służby zdrowia należy również profilaktyka, a więc informowanie pacjentów na temat zdrowego stylu życia oraz tego, jak rozpoznawać konkretne choroby, na które możemy zapaść, a także jak im zapobiegać, a w razie ich wystąpienia – jak wygląda leczenie.

Okres wypowiedzenia umowy zawarty na czas nieokreślony uzależniony jest od stażu zakładowego, czyli od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. Oznacza to uwzględnienie wszystkich okresów zatrudnienia u tego danego jedynego pracodawcy- bez względu na ilość zawartych z nim umów o pracę.

Niezależnie także od przerw między umowami i trybu rozwiązania umowy o pracę – ile trwa okres wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony? W sytuacji, w której zostaliśmy skierowani z urzędu pracy na staż do danego pracodawcy, u którego w późniejszym etapie zostaliśmy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę i ostatecznie na podstawie umowy na czas nieokreślony- to okres wypowiedzenia tej umowy na czas nieokreślony będzie uzależniony od okresu zatrudnienia u tego pracodawcy.

Natomiast okresu stażu u tego pracodawcy i okresu pobierania z tego tytułu stypendium nie uwzględniamy przy obliczaniu stażu zakładowego. Ten okres stażu pobieranego stypendium jest zaliczany do stażu ogólnego, a nie zakładowego, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia umowy na czas nieokreślony, wlicza się również czas tego wypowiedzenia. Postaram się posłużyć przykładem, który pozwoli przybliżyć, o co w tym wszystkim chodzi.

Pracownik wypowiedział umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony w dniu 30 czerwca 2015 roku. Na ten dzień staż zakładowy tego pracownika wynosi dwa lata, jedenaście miesięcy i trzy dni. Okres wypowiedzenia zaczyna biec od pierwszego lipca 2015 roku. Z dniem dwudziestego siódmego lipca 2015 roku staż zakładowy pracownika wyniesie trzy lata. Mimo że pracownik ten pozostaje w okresie wypowiedzenia- czas wypowiedzenia jest również czasem zatrudnienia, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia.

Zatem pracownika tego będzie obowiązywał trzymiesięczny okres wypowiedzenia, a nie jednomiesięczny. Mimo że w dniu złożenia wypowiedzenia pracownika obowiązywał krótszy okres wypowiedzenia. O umowie na czas wykonywania określonej pracy nie wspominałem, a jest to rodzaj umowy wykorzystywany najczęściej przy pracach o charakterze sezonowym, czas jej trwania jest ściśle związany z czasem wykonania powierzonego zadania, nie ma możliwości wypowiedzenia umowy zawartej na czas wykonania określonej pracy poza pewnym wyjątkiem.

Umowa ta może być wypowiedziana za dwu tygodniowym okresie wypowiedzenia w przypadku upadłości lub likwidacji pracodawcy. Umowa ta może być także wypowiedziana w przypadku zmniejszenia liczby zatrudnienia z przyczyn leżących po stronie pracodawcy na mocy ustawy o tzw. zwolnieniach grupowych. Oczywiście umowa ta jak każda inna umowa o pracę może być rozwiązana na mocy porozumienia stron lub bez wypowiedzenia na zasadach ogólnych. Okresy wypowiedzenia nie mogą być skracane poza pewnymi wyjątkami wskazanymi w przypisach kodeksu pracy.

Zgodnie z kodeksem pracy istnieje możliwość skrócenia trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony do jedno miesięcznego okresu wypowiedzenia, ale tylko wyłącznie w przypadku upadłości lub likwidacji pracodawcy. Natomiast zgodnie z innym przepisem kodeksu pracy obie strony umowy o pracę mogą po złożeniu wypowiedzenia umowy o pracę przez jedną ze stron zawnioskować o ustalenie wcześniejszego terminu rozwiązania tej umowy.

Jeśli strony dojdą do porozumienia w kwestii wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę- to umowa ta nadal rozwiązuje się w trybie wypowiedzenia przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Okresy wypowiedzenia mogą być wydłużane, jeśli są korzystne dla pracownika. Okresy wypowiedzenia wskazane przepisami kodeksu pracy stanowią takie minimum czasu, który musi minąć, zanim umowa o pracę zostanie rozwiązana.

Zgodnie z wyrokiem sądu najwyższego nie jest niekorzystne dla pracownika wydłużenie okresu wypowiedzenia, jeśli to wydłużenie okresu wypowiedzenia powoduje większą stabilność zatrudnienia pracownika. Oczywiście okoliczności każdej sprawy muszą być rozpatrywane indywidualnie i zawsze należy uwzględnić bilans zysków i strat dla pracownika.

Jeśli pracownik został zatrudniony na stanowisku związanym z odpowiedzialnością materialną- strony umowy mogą zawrzeć w jej treści taką możliwość wydłużenia okresu wypowiedzenia. Jeśli pracownik w momencie wypowiedzenia legitymuje się okresem zatrudnienia krótszym niż sześć miesięcy, okres wypowiedzenia może być wydłużony do jednego miesiąca. Jeśli legitymuje się stażem pracy trwającym co najmniej sześć miesięcy, okres wypowiedzenia może być wydłużony do trzech miesięcy.

Niezbywalnym prawem pracownika jest prawo do wypoczynku. Nikt nie jest przyzwyczajony do długiej i nieprzerwanej pracy. Po dłuższym takim okresie niewątpliwie spada wydajność i jakość wykonywanych czynności. Przemęczony pracownik jest nieefektywny i kosztuje więcej pracodawcę utrzymanie go w stanie aktywności zawodowej. Do tego niewątpliwie dochodzi ryzyko związane z możliwą zwiększoną absencją spowodowaną zwiększoną zapadalnością na choroby, co jest skutkiem przepracowania.

Dlatego też w przepisach prawa pracy, a zwłaszcza kodeksu pracy zapisany jest obowiązek pracodawcy dbania o wypoczynek pracowników, który jest ich prawem pracowniczym. Prawo to różnie kształtowało się na przestrzeni lat, aczkolwiek należy zauważyć, że jako sformalizowane prawo do wypoczynku jest stosunkowo młode i pojawiło się praktycznie łącznie z pierwszymi unormowaniami dotyczącymi uregulowań rynku pracy. Wcześniej wszelkie przerwy pracy związane były wyłącznie ze świętami religijnymi i nie łączyły się z wypoczynkiem jako takim.

Prawo do wypoczynku kształtowało się w polskim prawie stosunkowo dynamicznie, przy czym w ostatnich latach ulegało stałym modyfikacjom. Należy tu wspomnieć choćby wprowadzenie urlopów na tak zwane „Żądanie”, czy też odejście od konieczności przepracowania co najmniej połowy roku przy okazji pierwszego urlopu. Należy przy tym zauważyć, że wątpliwości stawiane w pytaniu jaka umowa o pracę ile urlopu są

nieuzasadnione.

Prawo do urlopu nie zależy od rodzaju i długości umowy o pracę.

Jedynym ograniczeniem w odniesieniu do urlopu jest staż pracy. Wymiar urlopu bowiem zależy od tego, czy jesteśmy pracownikiem z dziesięcioletnim stażem pracy. Jeżeli nasz wymiar stażu pracy jest krótszy niż wymieniony wyżej okres przysługuje nam 20 dni urlopu na rok, przy dłuższym zaś stażu pracy wymiar urlopu wzrasta do 26 dni. Na uwagę zasługuje fakt, że do tego stażu pracy wlicza się okresy nauki, które odbył pracownik.

I tak przy ukończeniu zasadniczej szkoły zawodowej staż pracy wynosi 3 lata, przy średniej szkole zawodowej, szkole średniej po ukończeniu zasadniczej szkoły zawodowej nie dłużej niż 5 lat (w zależności od liczby lat spędzonej w szkole), przy ukończeniu średniej szkoły ogólnokształcącej 4 lata, szkoły policealnej 6 lat, a przy szkole wyższej zaliczane jest 8 lat stażu. Należy przy tym zauważyć, że przepisy te nie były nowelizowane od dłuższego czasu i nie przystają do rzeczywistości.

Na rynku pracy można bowiem spotkać absolwentów gimnazjów, które nie mieszczą się w powyższym wykazie. Z kolei kodeks pracy nie rozróżnia ukończenia stopnia ukończenia szkoły wyższej. Można z tego wysnuć wniosek, że absolwent studiów licencjackich lub inżynierskich jest tak samo pod względem stażu pracy traktowany jak absolwent studiów magisterskich. Aby nabyć wyższy wymiar urlopu należy brakujący staż po prostu przepracować. Czyli przykładowo osoba po licencjacie po dwóch latach pracy już będzie miała prawo do 26 dni urlopu.

Innym problemem jest nabycie prawa do pierwszego urlopu. Jeszcze niedawno obowiązywała zasada, że pracownik prawo do pierwszego urlopu nabywa z momentem przepracowania połowy roku i przysługiwał mu wymiar połowy przypadającego mu urlopu. Obecnie prawo do urlopu pracownik nabywa z każdym przepracowanym miesiącem w wymiarze odpowiadającej 1/12 przypadającego mu urlopu. I kiedyś i obecnie prawo do nowego urlopu pracownik nabywa z każdym nowym rozpoczynającym się rokiem.

Każdy niewykorzystany w danym roku urlop wypoczynkowy staje się urlopem zaległym. Powinien on być wykorzystany do końca września następnego roku. Wyjątkiem są niewykorzystane dni urlopu na tak zwane „żądanie”. Można go wykorzystać do końca następnego roku. Jest to duża zmiana w stosunku do poprzednich regulacji, gdzie urlop zaległy koniecznym było wykorzystać do końca marca.

Należy również pamiętać, że prawo do urlopu jak większość praw pracowniczych przedawnia się po trzech latach. Aczkolwiek w przypadku kontroli inspektora państwowej inspekcji pracy trzeba liczyć się z tym, że w takiej sytuacji nakaże wykorzystać wszelkie urlopy zaległe, gdyż przetrzymywanie urlopów zaległych jest wykroczeniem przeciwko prawom pracowniczym. W przypadku rozwiązania umowy o pracę i niewykorzystania przysługującego pracownikowi urlopu powinien on otrzymać za to ekwiwalent.

Jak widać problemów z rozliczaniem urlopu wypoczynkowego jest dość dużo. Jest on niezbywalnym prawem pracownika, nie może on go się zrzec i w przypadku rozstania z dotychczasowym zakładem pracy niewykorzystana część urlopu powinna być wypłacona w formie ekwiwalentu.